Víðir og frændi hans, Sigurður, voru miklir dansarar

Hann Víðir er enginn leppalúði og líkur frænda sínum, honum Sigurði Sjómanni, sem var alla tíð laus og liðugur og dásamaður allstaðar. Já, um fáa menn var talað jafn mikið á sínum tíma en Sigurð Sjómann, frænda Víðis og var hans víðast vel getið þrátt fyrir að hann væri óbetranlegur kvennamaður og margfaldur hjónadjöfull. Svo varð allt hljótt um Sigurð í langan tíma, hans var hvergi minnst og það var eins og jörðin hefði gleypt þennan dásamaða sjómann. En einn góðan veðurdag kom Bubur Morthens með fréttina, það var andlátsfregn. Sigurður Sjómaður hafði farist á hafi úti í hroðalegu sjóslysi á síðutogara, hafði orðið á mill gálga og forhlera og kramist í klessu eins og hver önnur maðkafluga.

Að vísu hafði Sigurður Sjómaður komist í land með lífsmarki og var hafður í hjólastól og fékk aungvar bætur frá ríki eða bæ, hvað þá lífeyrissjóði. Svo dó Sigurður í hjólastólnum, af hungri var sagt, og Bubur tilkynnti þjóðinni harmafregnina um afdrif og örlög Sigurðar Sjómanns, sem áður fyrri var dásamaður, laus og liðugur. Í gamla daga veltu margir fyrir sér hvað væri að vera ,,dása maður" því öllum heyrðist Lúdósextettinn og Stefán syngja, að hinn sanni Vesturbæingur, Sigurður Sjómaður, sem alltaf fór upplagður út að skemmta sér, væri ,,dása maður" Orðið ,,dása maður" hljómaði illa í eyrum og margir sáu fyrir sér að ,,dása maður" væri skrímsl eða óvættur, svipaður fjörulöllum og skeljaskrímslum.

Það má vel vera að Víðir sé í aungvu eftirbátur Sigurðar frænda síns Sjómanns. Trúlega er hann laus og liðugur og alltaf upplagður þegar hann fer út að skemmta sér. Eitt sinn sungu strákar úr Kópavogi lag sem heitir víst ,,Dýrið gengur laust" og voru einhverjir kjánar í 101 að útvarpa því, að þetta ljóð hefði verið orkt um hann Víði okkar. Þetta er auðvitað haugalýgi eins og allt annað sem kemur úr hundrað og einum og kvæðið meira að segja orkt á Raufarhöfn, sem við fyrstu sýn er afar óskáldlegur staður. Vissulega hefir Víðir getið sér gott orð sem snjall dansmaður og sést hefir oftar en einusinni til hans brokka um dansgólfið í vals og ræl, sveiflandi kvenmannstuðru eins og tuskubrúðu kringum sig. En nú er búið að setja lögbann á dansiðkan Víðis vegna slysahættu og tíðra slysa; nokkrum sinn um missti hann dansdömu sína úr höndunum í hraðri sveiflu og þær köstuðust á næsta vegg og brotnuðu, eða fólk varð fyrir þeim þegar þær komu svífandi úr örmun Víðis og varð þá stundum að kalla út fleiri en einn sjúkrabíl. En um þverbak keyrði þegar Víðir sveiflaði dömunni af svo miklum krafti og harða, að handleggur hennar slitnað af við öxl, en konan fauk blóðug upp á næsta borð sem dansgestir sátu við. Það var raunarlegt að horfa á  Víði hvar hann hélt máttlausum konuhandlegg úti á miðju gólfi og skildi hvorki upp né niður í neinu.  

Skipta deginum á milli Covid og Reykjanesskagans