Lengi getur Samfylkingin á sig blómum bætt

Frá upphafi vega höfum vér verið þess fullviss, að lengi gæti Samfylkingin á sig blómum bætt. Þessi kostulega sérkennilegi félagsskapur efrimillistéttarfémínísta og landsöluspjátrunga hefir upp á síðkastið stundað barsmíðar, af myrkri sjálfseyðingarhvöt og sadisma, á þessum fáu hræðum, sem nennt hafa að hanga þar innandyra.

Nú síðast hefir herra Kjartan Valgarðsson formaður framkvæmdastjórnar leyft sér þann munað, að taka þéttingsfast í hnakkadrambið á framkvæmdastjóra Samfylkingarinnar, Karenu Kjartansdóttur, pína hana til uppsagnar og starfsloka. Að sjálfsögðu eru aðfarir Kjartans í fullu samræmi við efrimillistéttarfémínísma og krataeðli Samfylkingarinnar og hefir  honum nú þegar verið umbunað gott verk of snjallt af flokksforustunni með vingjarnlegu klappi á kollinn og axlirnar en þó einkum á rassinn, en það er líka mjög í anda efrimillistéttarfémínísmans að klappa blauðum karltuskum á rassinn og láta þá hneggja dálítið.

Og auðvitað getum vér rétt ímyndað oss hvernig lykt, eða öllu heldur óþefur, ríkir í salarkynnum Samfylkingarinnar. Vondur er þefurinn í Framsóknarfjósinu og af Framsóknarfjóshaugnum og enn verri er fnykurinn undir pilsum gömlu Framsóknarmaddömunnar, en hann hefir þó sætan ilman og höfugan í samanburði við hina ónáttúrulegu og svíðandi drulluýldubrækju, sem leggur sífellt af krataeðlissjúklingunum og efrimilliséttarfémínístunum, við þessháttar eiturgös getur venjulegur maður búið nema stutta stund. En Kjartan Valgarðssona, sem ekki er söguhetja í Brennunjálssögu, látið hið Samfylkingarlega réttlæti ríða yfir Karenu Kjartansdóttur og gjört hana atvinnulausa. Hin krataeðlissjúka og fémíníska sosialdémókratía lætur sko ekki að sér hæða fremur en endranær. 

Karen hættir hjá Samfylkingunni