Bandaríkja-Solveig í búbblunni og okurhjónin á Alftanesi

Já, hún Bandaríkja-Solveig í búbblunni skjótti heldr en ekki fast á Bessastaðaslektið, en Eflingar-búbblu-kvendið ber á þau á Bessastöðum að þau séu gráðug okurhjón og þar með til skammar þjóðinni. Hvað hefði gjörst, vinir mínir, ef Solveig, þessi víðkunna tilfinningavera, hefði þurft að flytja búferlum þegar hún gjörðist Eflingarforkona, af því sú kvöð fylgdi embættinu að slík forkona byggi í forkonuíbúð Eflingar? Hefði tilfinningaveran leigt sína eigin einkabúbblu einhverjum fyrir svo gott sem ekki neitt, eða hefði hún farið Gwöðnaforsetaleiðina og fengið sárafátækt fólk til leigja af sér við okurupphæð, sem hefði lagt fátæku hjónin endanlega í ræsið ásamt börnum þeirra?

Það væri vissulega geðug staða að sjá einn búbblaðan kvenfélagsrekanda standa sig vel í tryllingslegu gróðabraski og innheimta kannski hart nær þrjúhundruð þúsund krónur á mánuði af vesælum leigutaka ofan á hin geysiháu laun sem búbblan, sem eitt sinn var prolla, hver fjandinn sem það nú er, fær hjá kvenfélaginu Eflingu í Reykjavík. En borgarastéttin er söm við sig og ekki hefir hún batnað til muna eftir að hún tók efrimillistéttarfémínísmann í þjónustu sína.

En okrarahjónin á Bessastöðum verður að taka úr umferð, það held ég sé hvurjum manni ljóst. Best væri að fá bátseigandi Álftnesing til að skjóta þessum aðkomuhjónum yfir Skerjafjörðinn og upp á Seltjarnarnes, þaðan er stutt fyrir þau að fara fótgangandi heim í okuríbúðina sína. Þar mun þeim dreyma vel. En náttúrlega verða þau fyrst að ryðja leigjendunum út. En þar eð nú er vor í lofti ætti ekki að væsa um þessa leigjendafjölskyldu þótt hún þurfi kannski að gista fáeinar nætur undir beru lofti og það besta við þá tilhögun er að fyrir vikið þurfa þau ekki að borga okurleigu.

Skýtur fast á forsetahjónin