Skítabragð skelfir hreppsnefndarmenn og veldur þeim heilsubresti

Alveg er nú skelfilegt að hann Manni, þessi bráðgáfaði og áferðarfallegi drengur skuli af og til fá skítabragð í kjaftinn á sér og það meira að segja af heldur lítilfjörlegum tilefnum. Ég man eftir Brynka Taðætu og skil vel að hann hafi kynnst skítabragði af eigin raun, en mér er alveg fyrirmunað að skilja að Manni hreppstjóri í Kópavogi þekki soleiðis bragð í eigin velburstaða skolti. Og tilefnið sem Manni nefnir og hafi valdið taðbragðinu hjá honum og fleiri fínum eðalpersónum í hreppsnefndinni er heldur ekki af dýrari gerðinni því það er góð malbikunarstöð í Reykjavík sem ætlar að lappa upp á krókastígana og vegaslóðana í Kópavogi.

Í liði með Manna er ein nýsmíðuð taðfrú, sem engist um af óbragði, skítabragði og háborgaralegri andarteppu af því að Kópavogsbúum áskotnaðst ódýrt malbik hjá malbikunarstöð sem er í eigu Reykjavíkurborgar. Það er nefnilega ófyrirgefanlegur höfuðglæpur, guðlast og öfuguggaháttur, frá bæjardyrum hinnar frjálshyggjuþvættuðu efrimillistéttar- og yfirstéttarmeðlimum, að versla við ríki, sveitarfélög og samvinnufélög, sem gera hlutina alltaf ódýrari en gráðugur braskaralýður einkaframtaksins. Þetta óbragðslið er vissulega mjög brjóstumkennanlegt, því það virðist ekki hafa eiginleika til að átta sig á að fyrirtæki í eigu almennings, svo sem ríkis, sveitarfélaga og og annarra samvinnufélaga í eigu fólksins, eru mikið ódýrari og líklegri til að veita eigendum sínum hlutina á raunvirði.

Ef taðsöfnuðurinn á bæjarkontórnum í Kópavogi hefir svona mikla óbeit á fyrirtækjum í eigu almennings að þau verða fyrir heilsuspillandi líkamlegum áhrifum af þeim, svo sem eins og römmu skítabragði í litlu sætu munnunum á sér, þá eiga þau auðvitað að segja af sér á stundinni, því þau eru ekki fær um að starfa fyrir almenning. En svo aftur sé vikið að Brynka Taðætu, þá þoldi hann skítabragðið vel og bætti sér það stundum í munni til hátíðabrigða með því að vöðla neftóbaki, hvannarótarbrennivíni og kremkexi saman við taðið sem hann tuggði og át. Aldrei var Brynka meint af skítabragðinu og varð hundrað ára. Brynki þessi var afi hin fræga manns, Brynjar Vondulyktar, og má á því sjá að sterkir stofnar standa að Vondulyktinni okkar, sem að sjálfsögðu eru í sama Flokki og Manni.    

Samþykktu tilboð „með óbragð í munni“