Tjón er að falla tannbrotin

Jú, frú Ingveldur og eiginmaður hennar, Kolbeinn Kolbeinsson, brutu tönnur í fáeinum flugfreyjum og einu flugþjónelsi á heimleið úr ágætu ferðalagi þeirra hjóna til Texas og Idaho. Og aðstoðarflugstjórann handleggsbrutu þau og báðum höndum og rotuðu. Átökin brutust út fyrir misskilnig, en misskilningur er ástæða allra átaka og handalögmála. Nú, frú Ingveldur þurfti bráðnauðsynlega að míga en toiletin í flugvélinu voru öll teppt og þá reif hún niðrum sig milli sætaraðanna og maður hennar, Kolbeinn, lét eftir sér að viðra dindilinn, framsóknardindilinn, og mé líka. Þá varð fjandinn laus og fór sem fór.

Tjón er að falla tannbrotin niður,
tíkarvindur í stofunni gnauðar.
Í upphæðum ríkir ást og friður,
að endingu liggur flugstjórinn dauður.

Hvað er eins glatt og góðra hjóna slagur
í góðu tómi óvinina við.
Af því vex hamingjan bæði og hagur 
og hitnar neðst í ólmum háskakvið.

Þegar flugvél frú Ingveldar og Kolbeins lenti við illan leik á Keflavíkurflugvelli beið lögreglustjórinn og tveir ráðuneytisstjórar við landganginn og tóku á móti hjónunum og óku þeim heim á leið. En tannbrotna og rotaða flugáhöfnin sat eftir með sárt ennið. Og þó. Einkennisbúin tröllmenni úr varðsveit höfuðborgarinnar gripu þá slösuðu og höfðu á brott með sér. Sannaðist þar sem oft áður að þeir sem tapa í stríði fara í tukthúsið. En sæmdarhjónin sigruðu glæsilega og eiga vini í raun sem bjarga því sem vantar upp á. 

Braut framtennur í flugfreyju (myndskeið)