Dómstóll dregur dár að og svívirðir einn íslenskan útvegsbónda

Þeim munar ekki um, þessum fjöndum hjá Mannréttindadómstólnum, að svívirða okkar besta útvegsbónda og þyrluflugmann. Nei, þá er nú þessum Mannréttindadómstóli nær skapi að taka undir róg og níð götustráka í garð máttarstólpa þjóðfélagsins og reka máttarstólpann af höndum sér með dáraskap og skítafýlu. Það er eins og þessi dómstólaskríll úti í Evrópu kunni sig ekki í umgengni við duglega menn, sem ekki vita aura sinna tal og hafa hlotið upphefð sína undir pilsfaldi gömlu Framsóknarmaddömunnar í Framsóknarfjósinu á Íslandi.

Ólafur stórútvegsbóndi Ólafsson að Miðhrauni I. í Miklholtshreppi er sem kunnugt er mikill maður, sem brotlenti þyrlu sinni við erfiðar aðstæður, og slapp þaðan lifandi. Einnig var hann hnepptur í varðhald sökum dugnaðar síns og hafður upp á vatn og brauð í marga mánuði, og slapp þaðan lifandi. Síðan hefir þessi leiksoppur öfundsýki og smásálarháttar illa gerðra Íslendinga mátt stunda búskap sinn landflótta maður frá útlöndum, og farnast undurvel. Vel að mekja: undurvel!

Æra Ólafs bónda er stór og mikil, eins og þrefaldur fjallgarður, en að henni hæðist dómstóll, sem kennir sig við mannréttindi, lætur eins og hún sé léttvæg sem lús. Hin sama gjörir fyrirbrigðið ,,rannsóknarnefnd Alþingis", sem saman stóð af ábyrgðarlausum föntum, sem gjörðu sér lítið fyrir og spyrtu Ólaf bónda að Miðhrauni I. saman við þýðversku þokkapiltana Hauck og Aufhauser, sem upp á íslensku heita Haukur og Afhausarinn. Getur verið, að okkar verst menn og böðlar, á Íslandi sem í Evrópu, hafi sammælst um að draga sem mest dár að Ólafi bónda til landbúnaðar og útvegs og velta honum sem mest upp úr foraði Kaupþings, Búnaðarbankans og Framsóknarfjóssins, illu fólki til aðhláturs og gamanmála?  

MDE vísar kæru Ólafs Ólafssonar frá