Dr. Sigmundur flikkar upp á gretta ásjónu Miðfótunga og slátarar vænsta tuddanum

Nújá, helvískur fanturinn hann dr. Sigmundur borgarskipulagsfræðingur og fyrrum bóndi að Hrafnabjörgum hefur þá látið verða af því að leiða skársta gripinn út á blóðvöllinn. Mér er sagt að þetta hafi verið heimaslátrun og nú verði höndlað beint frá býli í fyrramálið. Það líklegast heilmikið frálag af karltuddanum honum Þorsteini og innmatur með mesta móti; en að öðru leyti er ókunnugt um hvað verður slátrið. En andskoti er þetta lúalegt hjá Sigmundi; sá sem fellir bestu skepnurnar sínar verður fljótt fallít, gerður upp, kastað á haugana. Þannig fer fyrir því afbrigði gömlu Framsóknarmaddömunnar, sem Miðfótungarflokkurinn heyrir til.

Áður en Þorsteinn boli mætti til slátrarans hafði Sigmundur látið sníða höfuðið að þremur margfrægum klausturmunkum, án þess að blikka auga. Þegar þeir voru dregnir út, aumingjarnir þeir örnu, lét dr. Sigmundur sér sæma að kalla þá múlasna og haugpöddur. Þvílíkur og annar eins erkifóli verður vart fundinn í nágrenni við Framsóknarfjóshauginn.

En Sigmundur er séður vel og hyggst flikka upp á gretta ásjónu Klausturmiðfótunga með því að gjöra hosur sínar grænar fyrir kjósendum með því að bjóða þeim kvígur, sum meira að segja af erlendu kyni. Og Miðfótungar, sem voru búnir að tala svo illa um útlendinga og helga bænastundir í heilögu Klaustrinu beiðnum til almættisins, að það leiddi alla útlendinga frá Íslandi og að til kæmi ríki heittrúaðra MIðfótunga frá Klaustri á Íslandi. Íslandi allt, Ísland öðrum æðri. Það er ekki nema vona að gamla Framsóknarmaddaman væri venju fremur ill og forn í skapi í kveld og vætti ótt og títt kverkarnar með áquavítinu og hefði verstu hrakyrði, bölv og ragn á vör. Ítrekað nefndi sú gamla nafn myrkrahöfðingjans og talaði um gerpi, rottur og óhræsi. 

Listi Miðflokksins í Reykjavík suður samþykktur