Vér lifum á andstyggilegustu nærbuxnatímum

Okkur varðar ekkert hvurjir fóru út og inn í talningaveislunni í Borgarnesi; þar var allt eins og átti að vera og allir þokkalega kenndir. Nær væri þingnefndinni að grenslast fyrir hvort einhverjir kjörstjórninni eða talningagenginu hafi farið úr nærbuxunum meðan á talningu stóð; við lifum nefnilega á andstyggilegu nærbuxnatímum þar sem síðasta sort kynvilltra pervertista hefir það fyrir dægrastyttingu að hafa uppi á spurningastúlkum og falast eftir nærbuxum þeirra gegn greiðslu út í hönd. Þessir þrifagemlingar hafa lítið dálæti á hreinum nærhöldum, ónei, það vilja þessi afstyrmi ekki. Raunar veit aunginn maður hvað er innan í höfðinu á þessum skítakörlum og kerlingum.

Frú Ingveldur kynntist einum svona nærbuxnadólgi á netinu fyrir skemmstu. Dólgur hélt að frú Ingveldur væri um fermingu og fór strax að setja upp verð fyrir óhreinar brækur af henni. En frú Ingveldur er klók og gjörði karlinum tilboð upp á tvennar nærbuxur fyrir tvöhundruð þúsund krónur. Ódámurinn kættist við og reiddi upphæðina af hendi og fékk í staðin fremur óhrjálegar nærbuxur, gauðskítugar, aðrar af Kolbeini, eiginmanni frú Ingveldar, hinar af þeim dásamaða Bryjari Vondulykt. Það var ekki laust við að dólgurinn margfélli í yfirlið þegar hann fór að hnusa af þessum rándýru flíkum, hann baulaði líka milli yfirliða og kumraði eins og hrútur um fengitímann. 

Frú Ingveldur fylgdi auðvitað söluvöru sinni eftir á laun, komst að því hver kaupandinn var og hvar hann var til heimilis. Þegar hinn öfugsnúni einstaklingur hafði notið nærhalda þeirra Kolbeins og Vondulyktarinnar í um vikutíma, afréð hann að sjóða sér seyði eða súpu úr þessu indæla hráefni og setti pott á eldavélarhellu; hann vildi fá sem sterkast kikk fyrir aurana sem hann hafði látið út. Það er talið að pervertinn hafi sopið allt seyðið er hann sauð, því potturinn og súpuskálin voru tóm þegar að var komið nokkrum dögum síðar. Neytandi seyðisins lá hinsvegar mjög stjarfur á gólfinu og var dauður. En frú Ingveldur hló hátt þegar hún heyrði dánarfregnina af viðskiptavini sínum og sagði sem svo, að réttlætið sigraði alltaf að lokum, hvernig sem reynt væri að snúa á það. Þetta hefði kjörstjórnin í Borgarnesi átt að vera búin að kynna sér áður en talningin fræga fór fram.

„Það er vitað hverjir fóru inn og út úr salnum“