Að ýmsu skal hyggja þegar ránskapur er rannsakaður

Það eru meiri bölvaðir þrælarnir sem vaða millum íþróttavalla í ránshugleiðingum og stela verðmætum af spurningastúlkum. Handbragðið minnir vissulega óþægilega mikið á nýfrjálshyggjumennn, sem eru svo uppteknir af einkaframtaki og ,,ég á - ég má menningu" og það þeir eru orðnir tukthúsmatur áður en þeir vita af. Ef lítill vatnsgreiddur fermingardrengur með sællegar kinnar, bæði að ofan og neðan, er gripinn við ránskap í íþróttahúsi er eins gott að hann eigi frænku við hirðina eða voldugan StóraPabba, sem kippir málinu í lag með einu símtali.

Nú á aðventunni varð uppi nokkuð illvígur miss-skilningur þarna norður í Staðarnesi, það sem hann Kolbeinn okkar var eitt sinn bæjarstjóri. Það gerist sem sé eina nóttina, að framin voru innbrotsrán í þremur húsum á staðnum og stolið öllu steini léttara. Með öðru þá var húsmóðurinni í einu húsinu líka stolið, hún var sett í poka sem þjófarnir höfðu á brott með sér. Ráðamenn staðarins urðu felmtri slegnir við þennan atburð, en flestir bæjarbúar létu sér þó fátt um finnast og sumir hlógu meira að segja að ráninu á húsfreyjunni. En þegar lögreglunni var hleypt að málinu bárust böndin fljótt að nýfrjálshyggjubræðrunum á staðnum, miklum hugsjónamönnum, sem hafa lengi lifað á auðgunargirndinni einni saman. Svo mikill var hugurinn í lögregluþjónum staðarins, að þeir höfðu aungvar vöbblur á og fluttu þá bræður í böndum suður til Reykjavíkur og fólu þá í umsjá Hálfdáns Varðstjóra. Það var ekki liðinn sólarhringur þegar þeir voru báðir búnir að játa, þá hálfdauðir eftir umhyggjusamar yfirheyrsluaðferðir Hálfdáns.

Hins vegar vandaðist málið þegar bóndinn á Berangursfelli tilkynti lögreglustjóranum í umdæmi Staðarness, að tveir óðir jólasveinadjöflar hefðu hreiðrað um sig í beitarhúsi Berangursfellsbóndans og væru þeir með kvenmann með sér. Aungvum blöðum væri um að fletta að þau væru greinilega öll ofurölvi og hefðu brúkað hroðalegan stólpakjaft og haft í hótunum við bóndann þegar hann hugðist vísa þeim út úr beitarhúsinu. Þegar lögreglustjóranum þóknaðist loks að koma á staðinn með menn sína, stóð heima að þar voru fyrir tveir drukknir jólasveinar og ein heldur fáklædd og glyðruleg kvenmannstuska, sem var nákvæmlega sú hin sama og saknað var eftir innbrotin þremur nóttum áður, - hún var moldfull líka. Í beitarhúsinu fundust og þeir hlutir sem sem rænt hafði verið í húsunum þremur. Aðspurðir kváðust jólasveinarnir heita Gípusleikir og Rassaþefur og væru sannlega synir Grýlu og Jólakattarins. Með það voru þeir reknir á fjöll með skít og skömm en kvenbelgnum skilað heim til sín. Að lokum var ákveðið að ljúka málinu með því að ákæra þá nýfrjálshyggjubræður fyrir þrefalt innbrot og eitt kvenrán, með það fyrir augum að láta þá afplána með fangelsisvist. En sem kunnugt er, þá hefur vitur maður sagt, að agi verði að vera á slóðum löggæslu, ákæruvalds og dómstóla, annars fari allt Fjandans til.   

Fór ránshendi um búningsklefa ungmenna