Þegar dauður hlutur brýtur af sér hefir aunginn réttarstöðu grunaðs manns

Vitanlega hafa aungvir réttarstöðu í Eimskipsmálinu, það er að segja grunaðir um glæp eða glæpi. Bjóst einhver við öðru? Þótt héraðssaksóknara hafi fengið húsleitarheimild hjá Eimskipi til að leita að afbrotum hjá því þá er aunginn lifandi maður grunaður um að hafa brotið af sér. Hafi glæpur verið framinn hefir Eimskipið sjálft verið eitt þar að verki; þar hefir aunginn mannlegur máttur um vélt né nálægt komið. En svona skip geti í sumum tilfellum verið andskotans afbrotafól.

Gerum nú ráð fyrir að saksóknari finni alvarlegt misferli og stórglæp inni í Eimskipinu, þá segir sig sjálft að það verður að refsa hinum seka svo um muni. Það verður gaman að sjá saksóknarann og Sjálfstæðisflokkinn troða mörg þúsund tonna Eimskipi í fangaklefa á Hrauninu; vér gætum trúað að það muni minna á atkvæðatalninguna í Borgarnesi á liðnu hausti, skohh. Það var nú talning sem sagði sex, drengir mínir, og aðdáunarvert hvernig Sjálfstæðisflokknum tókst að velta þeim fjanda til og frá þar til aunginn vissi sitt rjúkandi ráð. En mest um vert var þó, að allir voru ánægðir, sáttir og heilaþvegnir að lokum Birgir Mannason gjörður að þingforseta örstuttu síðar. 

En það samt hálfleiðinlegt vandamál, að dauðir hlutir, til að mynda skip, geta gert allan andskotann af sér upp á eigin spýtur. Sennilega hefir Eimskipið unnið eitthvert óhæfuverk, sem héraðssaksóknara hefir verið falið að vinna úr á snyrtilegan hátt. Og hvernig var það ekki með með Kolbein Kolbeinsson þegar hann, á unglingsaldri, mé á salernisgólfið heima hjá telpunni, sem tók hann með sér heim eftir gleðskap í veitingahúsinu Klúbbnum við Borgartún í Reykjavík. Þau voru bæði kennd og höfðu gagn og gaman af hvoru örðu um nóttina. Svo varð Kolbeini mál og sveif eins og engill fram á klósett í myrkrinu og gerði þetta sem fyrr var sagt. Stuttu síðar kom faðir telpunnar fram og óð beint í þvagsvelginn og varð trylltur. Kolbeinn bar fyrir sig að kraninn í vaskinum hefði mígið í gólfið, en á það vildi faðirinn ekki fallast og sparkaði Kolbeini öfugum út á nærbuxunum og skyrtunni einum fata. Þessi skilningssljói karldjöfull kvaðst ekki trúa slíkri ákæru á kranann, því hann hefði ekki hingað til verið þekktur af þvílíku hátterni. Það er af Kolbeini að segja, að hann var til sjós um þetta leyti og gat hlaupið óséður í skjóli myrkurs um borð í bátinn sem hann var á og beint upp í koju. Aftur á móti rassskellti faðirinn telpuna, annars vegar fyrir ósæmilegt kynferðisæði og hins vegar fyrir að hafa degið annann eins hlandsvein með sér heim. Það var óhrjálegt heimilisofbeldi um miðja nótt og telpan grét sárt, en stillt. Og þar við sat.

Fær heimild til húsleitar hjá Eimskip