Svæsnustu illfygli sem sögur fara af

Tjaldar eru, eins og menn vita, einhver svæsnustu illfygli sem vitað er um, morðóðir og gráðugir. Frægt varð þegar þrír tjaldar gjörðu sér lítið fyrir og myrtu blótneyti Ólafs bónda, sem geymt var innan nautheldrar girðingar að sumrum. Tuddi þessi var full ein smálest að þyngd, stórhyrndur og geðríkur með afbrigðum. En tjaldarnir höfðu, að því best verður séð, aungva meðaumkun með þarfanauti búnaðarfélags hreppsins og lögðu ódeigir til atlögu og voru fljótir að taka hann af lífi. Svo gröðguðu þeir nautakjötinu í sig þar til þeir stóðu á blístri og þambi.

Þá er rétt að segja frá því er tveir tjaldar, nýkomnir frá Guernsey, flugu með leifturhraða inn um opinn elhúsglugg á bænum að Efri-Sólfarsstöðum í Bládölum og afhausuðu húsfreyjuna þar sem hún stóð við eldavélina og var að steikja blómur á pönnu. Er að var komið höfðu tjaldarnir etið helminginn af konunni, þ.e. ljótari helminginn en blómurinn var orðinn að grjóthörðum hraunskífum á pönnunni. Af þessu má ljóst vera hvur vargfugl tjaldurinn er og lífshættulegur.

Það sem gerir tjaldinn jafn afkastamikinn við bráð sína er fyrst og fremst goggurinn, sem er sérstaklega harðri, en þó sveigjanlegri, járntegund, sem hann beitir eins og öflugustu stálklippum. Þá eru fætur og klær þessa óarga fugls mjög hættulegar í návígi og vængi og stél notar hann til að berja fórnarlömb sín; maður nokkur kvaðst eitt sinn hafa séð tjald dauðrota lambhrút með stélinu austur á söndum. Höggið var svo svakalegt að bæði hornin á höfði hrútsins brotnuðu af við höggið og heilinn lá úti. Að reyna að veiða tjald, með skotvopni eða sveðju, er stórhættulegur leikur og hafa margir farið flatt á slíkum leik. Hin aldna grenjaskytta, Halldór í Grasvöllum á Héraði, skaut á tjald sem lá á hreiðri. Skipti engum togum að tjaldurinn flaug upp með dálitlu fjaðrafoki og banaði Halldóri með því að reka hann í gegn með goggnum, engar tjaldsins, þá ófleygir, komu hlaupandi á harðaspretti og gæddu sér á hinni föllnu refaskyttu.  

Tjaldurinn setti met