Svo birtist hún á páskadagsmorgun eins og peðfullur kaþólskur kirkjuhöfðingi

Já, hún er smekkleg, eða hitt þá heldur, hún frú Snædal, sem aldrei hefir dýft hendi í kalt vatn, að nota páskadagsmorgun til að hella úr tómum skálum fúlyndis síns yfir Sólveigu Önnu, verkalýðsfélagið Eflingu og heilbrigða verkalýðsbaráttu. Ef mér skjöplast ekki, þá hefir jómfrú D. Snædal verið peðfull í morgun eins og kaþólskur kirkjuhöfðingi, sem er nýkominn af kvennafari. Það er aungvu líkara en kerlingaranginn hafi etið óðrarkonu kukk, en það kvað vera nóg um þessháttar krásir hjá auðvaldssleikjunum í VG; þetta sendi Katrín í forsætisráðuneytinu frú Drífu Snædal Höllu Títu sér til halds og trausts og gottgjörelsis.

Þannig er það nú. Svo er sérkennilegt, svo ekki sé meira sagt, að kvensniptir, sem aldrei hafa dýft höndum í kalt vatn, hvað þá mígið í saltan sjó, skuli leggjast upp á alþýðuna og láti borga sér stórfé fyrir. Þeim aurum er illa varið. Svo gasprar þessi kérlíngardraugur eins og digur frenja um ómenninguna á Eflingarkontórnum og gerir lítið úr einelti og sviksemi ódámanna sem ráðnir voru þar inn í góðri trú að þar færi skikkanlegt og siðlegt fólk. Og jómfrú Snædal, sem aldrei hefir unnið alþýðuvinnu með alþýðufólki á alþýðlegum vinnustað þykist ofan á allt annað vera dómbær á ,,vinnuframlag" eineltishrottanna sem safnast höfðu saman á skrifstofu Eflingar.

En inni í höfðum frú Snædal og Höllu Títu glymur SALEK svikasymfónían Fjandanum og auðvaldinu til dýrðar. Sannleikurinn er sem sag sá, að frú Snædal er hrædd, skíthrædd. Það á nefnilega að leiða hana út í anddyri ASÍ hallarinnar í haust og sparka henni eins og hana, dauðum úr foglaflensu, út á strætið og Höllu Títu með henni. Og það verður nú farið að traktéra starfslokasamningum á þær dömur upp úr tómum vösum stritandi alþýðu. Ónei. Þær verða að láta sér nægja gott drag í rassgatið, en það er það eina sem svona kerlingarspjátrungar verðskulda.   

Hægt að gera umbætur án þess að ráðast í hreinsanir