Örvita taðkarl í þjónustu Maddömunnar æpir upp úr framsóknarmyglunni

Það var aldrei að taðkarlinn fyrir norðan skriði ekki upp nærbuxum gömlu Framsóknarmaddömunnar talandi tungum eins og tunglsjúkur hlandprestur aftan úr miðöldum. Þessi kunni norðlenski leppalúði, kalónaður og sósaður af samherjafrygð og framsóknarmyglu, er í svo góðu skapi í dag, að hann heldur að hann sé þess umkominn að hreyta krataeðlis- og framsóknarauðvaldsdrullu í andlitið á heiðarlegum verkalýðsforingjum eins og Sólveigu Önnu, Skaga-Villa og Aðalsteini á Húsavík. Já, þeim munar ekki um, taðkörlum eins og Bjössa Snæ að þykjast vera verkalýðssinnar þókt þeir nái varla andanum við að sleikja rassinn á auðvaldssamherjum, Framsóknarmaddömunni og bankaræningjunum.

Það væri gustukarverk, ef Sólveig Anna og þau hin gerðu sér ferð í Eyjafjörðinn og frelsuðu heilaþveginn verkalýðinn þar undan taðkarlinum mikla úr Framsóknarfjósinu, Bjössa Snæ. Það tæki ekki nema dagspart fyrir þau Sólveigu að hleypa karltruntunni á flótta, en trúlega tæki lengri tíma til að laga til í höfðinu á aumingja verkafólkinu þar nyrðra eftir framsóknarvírusinn og krataeðlissjúkdóminn sem fengið hafa að grasséra á blessuðu verkafólkinu.

Já, taðkarlinn fyrir norðan er svo vel að sér, að hann leyfir sér að fordæma hluti, sem hann virðist ekki hafa kynnt sér né hefir nokkurt hundsvit á. Heldur hann virkilega að Mái samherjakonungur mundi láta líðast á skipum sínum, ef karlarnir færu að vinna gegn honum með ósvífni og dylgjum og gera sér að leik að skemma veiðarfærin og vélarnar til að koma honum á hausinn? Nei, nú er tímabært fyrir þennan gatslitna þjón gömlu Framsóknarmaddömunnar þvo sér í framan og stinga sér eins og hrökkáll ofan í Framsóknarfjóshauginn eða pilla sig aftur niður í nærbrók þeirrar gömlu og halda sig þar uns yfir lýkur. 

Uppsagnirnar skaði verkalýðshreyfinguna