Mál Depils og Amboðs rataði inn í stólræður séra Atgeirs p. Fjallabakssen

Það mátti búast við þessu. Hún skítti í rúmið hjá honum, rífði kjaft og skítti aftur í bólið. Einhver sagði oss að kveld nokkuð hafi Jonni Depill, allsendis hrekklaus, gengið til hvílu, smeygt sér undir sæng og hafnað í klístrandi taðbeðju, ættaðri frá ektakærustu hans. Það sér hver maður að við slíkan djöfulskap er íllt að búa, og Depill auminginn velti sér upp úr hroðanum án þess að geta rönd við reist, enda vissi hann ekki hvers kyns var fyrr enn allt of seint og kukkurinn kominn upp í handarkríka.

Trúlega verður bið á því að frúin Amber, dregið af nafnorðinu amboð, nái sér í karlmann til búskapar og ugglaust mun aunginn heldur hætta sér út í einnar nætur ,,gaman" með þessu óhreinláta kvendi. Svo einkennilegt sem það nú er, þá hefir værðarklerkurinn Atgeir p. Fjallabakssen fylgst af áfergju með málaferlum Depils og Amboðs. Og þegar þar að kom að sagt var frá saurnum í sænginni, dró sálnahirðirinn djúpt að sér andann, sló sér á lær og sagði stundar hátt: - Gott gott! Upp á síðkastið hafa messur séra Atgeirs orðið æ undarlegri og torskildari. En þessi kyndugheit karlsins fóru að vekja áhuga og messusókn hjá honum jókst svo um munaði og nú er sóknarnefndin farin að tala um að stækka helgidóminn.

Þegar síra Bandvin heyrði af því að séra Atgeir talaði um fátt annað í stólræðum sínum en einhverja kvikmyndaleikara, sem eru síra Baldvini með öllu ókunnir, fór hann að leggja betur við hlustirnar. Hann varð þess vís, að séra Atgeir væri orðinn rúmlega hálfbrjálaður, lagstur í geðrof, eins og það heitir, og byrjaður að væta rúmið að hætti blautbarna, þá var presti og prófasti þeirra í Gemsufallaþingum nóg boðið og hann hraðaði sér suður til að taka í taumana. Síra Baldvin kom að stéttarbróður sínum í áköfum faðmlögum eina af súlunum í kirkjunni. Nú, síra Baldvin greip aftan í hálsmálið á hinum geggjaða manni og skók hann til og frá svo annað slagið vissu iljar séra Atgeirs p. Fjallabakssen upp. En þegar síra Baldvin sleppti takinu á séra Atgeiri, leit sá síðarnefndi raunarmæddur upp á velgjörðamann sinn og mælti með kjökurhreimi röddinni: - En hún taddi í rúmið hjá honum og hann skeit sig allan út! Það getur Guð aldrei fyrirgefið.

Dómurinn féll Depp í vil