Apaköttum í stjórnmálalífinu er sérlega hætt við að fá apabólusóttina

Þar eð Íslendingar eru afburða menningarlega sinnaðir kemur ekki á óvart að þeim hafi tekist fljótt og vel að bera apabóluveiruna hingað. Við fyrstu sýn er ekki annað hægt en að fagna þessum merka áfanga, sem svo sannarlega mun veita birtu og yl í menningarþyrst hjörtu landsmanna. En ef málið er skoðað nánar kemur í ljós að vér Íslendingar eigum í okkar röðum allmarga apaketti, sem að vísu eru taldir til manna og hafa kennitölu og svokölluð borgaraleg réttindi. Apakettina þekkjum vér helst úr stjórnmálalífi voru, en á því sviði hafa þeir verið furðu áberandi. Þessum apaköttum er mikil hætta búin af apabólunni og ekki viljum vér sýna útlendingum ráðherra sem allur er útbíaður af bólum og kaunum.

Nú kann einhver að segja, að aunginn í ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur og Bjarnaben sé apaköttur og því sé ímyndarhætta Íslands útávið á lægsta hættustigi. En það er nú eitthvað annað. Minnsta kosti einn af ráðherrunum er apaköttur, svo hjálpi mér Guð, meira að segja með skott og hvaðeina ef tekið væri niðrum hann. Ástandið er sem sé mun alvarlegra en margir töldu. Hvernig haldið þér það væri fyrir þjóðina ef fjölmargir frammámenn hennar mundu smitast af viðbjóðslegri vírúsbaktéríu úr óþrifalegu aparassgati? 

Já, drengir mínir, það lítur illa út núna fyrir ímynd Íslands meðal siðmenntaðra þjóða, því í sannleika sagt er virkur möguleiki á að ríkisstjórn Íslands verði á svipstundu að fráhrindandi hrúgu af bólusóttargemlingum, sem gjöra sér að leik að ota kaunum sínum framan í sendimenn annarra þjóða, sem og ferðimenn. Þetta gæti þýtt að ferðimenn færu að forðast landið og ferðimannaiðnaðurinn færi í rúst. Þér getið rétt ímyndað yður hvernig ráðherrarnir munu bera sig að við að láta smitast af apabólunni. Það verður líklega heldur óhrjáleg sjón að verða vitni að þessháttar drulluskap. 

Fyrstu tilfelli apabólu greind á Íslandi