Að leik loknum hlussuðust þær út af ámátlegar og ringlaðar

Agaleg var nú að horfa upp á þetta svokallaða kvennalandslið Íslands í dag. Það þarf að komast að því hvurjir standa fyrir þessari vitleysu og kæra viðkomandi fyrir landráð og fá þá dæmda til ævilangrar refsivistar í fangahúsi ríkisins að Litla-Hrauni. 

Það var átakanlegt að horfa upp á konugarmana fimbulfamba um völlinn, svo rasssíðar og luralegar, sumar bókstaflega drógu gumpinn eins og lýsisfulla leðurbelgi við knattvöllinn, líkar einhverju sem ímyndunaraflið kann ekki skil á. Nei, þetta gat ekki verið hörmulegra, elsku vinir mínir. Svo var leikurinn flautaður af, allt of seint að okkar mati, og kerlíngarnar hlussuðust út af, svona líka ámátlegar og utan við sig; sennilega voru þær á généralfylliríi í alla nótt og verið að til hádegis.

Um einstakar leikkérlingar í þessum endemis kérlíngafótbolta verður ekki fjölyrt hér, skömm þeirra er einfaldlega nógu mikil fyrir og ekki á þann ófögnuð bætandi. En sóðalegast var samt að sjá myndir, sem teknar voru fyrir leikinn atarna, af kófdrukknum skrukkum sem strengdu íslenska þjóðfánann millum sín eins og einhverja músétna pokadruslu úr striga. Ef sonalagað á að viðgangast átölulaust er viðbúið að þjóðfélagið fari að riða til falls og verði rústir einar þegar kemur fram á haustið. Biðjum nú í skelfingu okkar að Guð og lukkan taki í taumana og sendi þetta svokallaða kérlíngalandslið Íslands með hraði til síns heima, við getum ekki horft upp á meira af svo góðu. 

Við áttum meira skilið