Og hann sló honum við miðstöðvarofninn - en það hefði séra Ólafur átt að gera líka

Mikil þó djöfulsins hörmung er þessi pípuhattasamkoma félaga Ólafs Ragnars í Hörpunni. Þetta vemmilega gáfumannasvall virðist hafa verið einhverskonar árshátíð hræsninnar og minnir einna helst á stórfundi nornanna með Sathani á Blokksfjalli í Þýskalandi eða hátti uppi á Blákulla í Svíaríki, þar sem hápunktur hátíðarinnar er þegar nornirnar heilsa upp á Erki-Djöfulinn með því að kyssa hann á beran rassinn. Öll er pípuhattaveisla séra Ólafs Ragnars í múgfirringarstíl, þar sem fína fólkið rís eins og apakettir upp á afturlappirnar og vitna um loftslag, sem það hefir ekkert vit á, græna gróðavegi og sjálfbærar auðvaldsblekkingar.

Svo er að sjá, að séra Ólafur hafi boðið borðalögðum og gullsnúruðum ofursta úr hernaðarvél NATO upp á svið til sín, svo ofurstinn gæti sýnt þingheimi hvað hann er glæsilegur í einkennisbúningnum sínum. Vitanlega hefir ofurstinn hafið innreið sína upp á svið Hörpunnar með því að þrýsta kossi á afturenda séra Ólafs, annað er óhugsandi. Í þessum svifum verður mér hugsað til Snæfellingsins knáa, Pétur Hoffmanns Salómonssonar, þegar hann bauð fjögurra snúru foringja á stríðsárunum heim til sín að Bröttugötu í Reykjavík. Þessum manni sló Pétur, eftir að hafa rifið af honum öll fötin, við miðstöðvarofninn svo að hann lá í öngviti á herbergisgólfinu. Þegar herlögreglan bar hinn fallna á börum út í bifreið breska hersins kastaði Hoffmann rifnum fataleppum ofan á hann með engri virðingu, en skó foringjans seldi hann sem herfang fyrir tíu krónur.

Og ekki stóð á NATO-ofurstanum að fara að troða illsakir við Kínverja um leið og hann var sestur við hlið séra Ólafs uppi á svið. Hins vegar eru Kínverjar gáfaðir menn og svo vel vildi til að kínverski sendiherrann á Íslandi var úti í sal og svaraði uxanum frá NATO fullum hálsi þannig að hann steinhélt kjafti lengi á eftir. En mikið hefði nú verið viðkunnanlegar af hálfu séra Ólafs að fara að dæmi Pétur heitins Hoffmanns og þrífa til ofurstans og slá honum við ræðupúltið á sviðinu og tæta síðan utan af honum snúrurnar, jakkann og nærbuxurnar. Þá hefði verið gaman að vera Íslendingur.  

„Það mátti heyra saumnál detta“