Brúarlandsundrið er aðstoðarlubbi til illra verka

Það hefir lengi verið vitað að Brúarlandsundrið sé fremur lélegt eintak í hvívetna og ónýtt til sósíalískra verka. En af einhverjum undarlegum og óskiljanlegum ástæðum hefir þessi drengskökull öðlast sérkennilegar vinsældir hjá Stenngrimi Joð, Álfheiði og Swabbófamilíunni, sem í aðdáunarskyni hafa gjört hann að þingmenni og ráðherra VG í auðvaldsríkisstjórn Katrínar og Bjarnaben. Fyrir nú utan að það er algerlega tilgangslaust að gjöra annað eins undur og Brúarlandsundrið að stjórnmálamanni, þá kemur nú í ljóst að hann er senditík og aðstoðarlubbi Jóns Gunnarssonar í árásum á öreiga útlendinga sem hingað hafa ratað, í að því er virðist vonlausri baráttu fyrir mannsæmandi lífi. 

En þetta er svo sem í takt við aðra félagslega og andlega útkynjun VG, en á þeim bær virðist keppikeflið vera að vera eins óvinstrisinnaður og hugsast getur en leggja þess í stað alla áherslu á að leka eins og drulluspýja með Sjálfstæðisflokknum til allra þeirra óhæfuverka sem þeim arma Flokki dettur í hug að fremja.

Undramundur úti liggur aldrei sefur,
dregur meir en Drottinn gefur,
dyggðasnauður maðkanefur.

Og vissulega hefir Brúarlandsundrið gjört sér tíðförult um maðkafjörur Sjálfstæðisflokks og Framsóknar og notið til þeirrar þokkaiðju fulltingis Flokkseigendafélags VG. Vér erum mest hissa á að Andrés Ingi, sem gjörður var brottrækur af Stenngrimi og Katrínu frá VG og varð flóttamaður og hælisleitandi hjá Pírötum, skuli ekki hafa leitt Brúarlandsundrið eins og sakamann upp í ræðupúlt Alþingis og hýtt hann þar stórhýðingu eins og hund. En auðvitað er Andrés Ingi ekki bógur til slíkra stórræða og lét sér nægja að muldra samhengislaust röfl um Brúarlandsundrið og andúð þess á hælisleitendum.  

Styður Bjarna í aðgerðum vegna ÍL-sjóðs