Að ,,finna ástina" á ekki að hafa í flimtingum

Það er víst ekki hlaupið að því finna bévítis ástina atarna þókt hennar sé leitað. Af ástarleit er margar ófagrar sögur, bæði sóðalegar og sorglegar. Hver man ekki eftir ástsjúka piltinum sem fannst drukknaður í fjóshaug; hann var myrtur af meðbiðli sínum, sem auðvitað hreppti hnossi og gjörðist ektagiljara stúlkukindarinnar, sem í hlut átti. Alla sína hjúskapartíð hafði hún ekki hugmynd um að hún væri gift morðingja, kaldrifjuðum og ágjörnum. Það var ekki fyrr en hann tók af lífi, með harðri hendi, náunga nokkurn, sem hann hafði grunaðann um að hafa fíflað eiginkonuna, að hér var um morðvarg að ræða, en þá var hann líka búinn að hengja eiginkonuna. Og þegar hann var dæmdur í ævilangt fangelsi, stökk hann upp úr stólnum og sló dómarann í hel, með einu höggi. Með einu höggi, takið eftir því.

Svo var annar andskoti sem lagði ást við kvenmann, hvurs andlitsfall minnti óneitanlega á blágómu, eða þaðan af ófríðari fisk. Þegar sýnt þókti, að manngarmurinn væri ærður af ást og ungfrú Blágóma var orðin fylgikona hans, brá svo við að ekki nokkur maður vildi koma nálægt honum eins og hann væri haldinn næmum og lífshættulegum smitsjúkdómi. Þetta fór allt illa, því Blágóman ól manni sínum nokkra sérlega ófríða drengi, sem með tíð og tíma gerðust glæpamenn og tukthúslimir; þeir sérhæfðu sig í fjárglæfrum, gengisbraski, skattsvikum og bankaránum. Þvílíkur andskotans ófénaður sem spratt út af þessu bölvaða ástarbralli mannsins með kvensnipt af blágómufjölskyldunni.

En svo vér víkjum að manni dagsins, Sveini Andra lögspekingi, þá hefir hann löngum verið fundvís á rifurnar og glufurnar í lagasafninu og auk þess haft orð á sér sem góður kvennamaður og líflegur ástarbrandur. Svo hnaut hann um ástina eins og blindur bolakálfur á blábrún hyldýpisins og stakkst á höfuðið hjónaband. Þykir lítið hafa lagst fyrir kappann og úti um glæstu kvennamennskuna. Það er eins og tvíbent sverð að finna ástina, því oftar en ekki ástarfundur villuljós, samanber: ,,villir hann, stillir hann". Það þekkir Máría Borgargagn kvenna best, því oftar en ekki hefir hún keypt köttinn í sekknum í ástarmálum; því situr hún nú uppi með Handreð sinn brenglaðan og ballslitinn, enda henni líður oft núorðið eins og úrbræddri vél. 

Anna María og Sveinn Andri fundu ástina