Síra Baldvin segir hempufémínístum stríð á hendur.

Á aðfangadagskveld messaði síra Baldvin í höfuðmusteri sínu. Í prédíkun sinni lét hann alveg eiga sig að minnast á fæðingarsögu Jésú, en sagði þess í stað kvennastandi og fémínísma innan kirkjunnar stríði á höndur. Í upphafi máls síns sagði hann ,,að mikil vá væri fyrir dyrum guðskristni og heilagrar kirkju í landinu, þar eð kérlíngar vorar hefðu með aðsúgi og valdasýki í fémínísku frekjukasti, sölsað undir sig allt guðsorð og allar bitastæðar virðingarstöður kirkjunnar eins og þær væru að gleypa í sig ósiðlegar kjaftasögur, eins og konum er tamt. Það er því vor heilög skylda, að láta hart mæta hörðu og frelsa guðskristni vora undan oki og heimskupörum fémínískra kvenna, sem láta núorðið eins og mannýgar gæsir og álftfuglar".

Vissulega tóku sóknarbörn síra Baldvins erindi hans fagnandi og lustu upp fagnaðarópum undir ræðubrögðum hans. Er mál manna, að skjaldan hafi jafn bragðmikil og efnisrík messa verið sungin að jólum á Íslandi og í heiminum öllum. Og síra Baldvin hélt áfram og veifaði bæði krossi og kaleik framan í söfnuðinn: ,,Og vér skulum ekki einungis nægja að bannfæra dólgslega framgöngu þeirra fémí-kvenna, sem gjörst hafa boðflennur í húsi Föðurins, heldur skulum vér leggja land undir fót og reka alla óprúttna kvenvarga út úr musterunum og beint inn í frystihúsin þar sem þær geta snyrt keilu og löngu fyrir samherjamenn. Og um leið og vér endasendum herra Agnesi, og guðlastaranum sem ritar fyrir það, út um fordyri Bysskubbsstofu, þá skulum vér reisa oss það vígi framan við þær sömu dyr, sem bannar fémínístum, slúðurkérlíngum og valdafrenjum aðgang að vorum helgu dómum".

Því miður hefir hið magnþrungna jólaguðspjall síra Baldvins ekki hafa, enn sem komið er, haft önnur áhrif en þau, að nú keppast hempukérlíngar, hvurjar um aðrar þverar, við að bjóða sig fram til bysskubbs, rétt eins og Jésús og Jóhannes skírari hafi verið einhverjar ótíndar kérlínagarálftir, sem kérlíngum einum beri að messa um og hafa atvinnu af. En koma tímar, koma ráð. Vissulega munu síra Baldvin og sóknarbörn hans ekki gefast upp fyrir svarragangi óðra fémínísta fyrr en í fulla hnefana. Og hætt er við að mörg fémískrukkan fái að snýta rauðu eftir föðurleg og þung atlot síra Baldvins að trýnum þeirra.    

Biskupsefnin hlaupa fram á sjónarsviðið