Það var öðruvísi þegar Kolbeinn Kolbeinsson sá maðka og maura í kryddbauknum

Þá var það nú öðruvísi þegar Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður sá ormana og pöddurnar í kryddbauknum. Hann rak upp ramakvein og reyndi að gera einginkonu sinni, frú Ingveldi, grein fyrir því að kryddið væri maðkað. Frú Ingveldur brást hart við og hringdi umsvifalaust á sjúkrabíl og lét flytja Kolbein nauðugan inn á Klepp. Á geðveikrahælinu varð Kolbeinn svo stjörnuvitlaus að ekki varð hjá því komist að setja hann í óðsmannsskyrtu og loka hann inni í einsmannsklefa.

Vitanlega trúði frú Ingveldur því ekki að Kolbeinn hefði í raun og veru séð maðka og maura í kryddinu heldur væri helvítið komið með deleríum tremens af brennivínsdrukk og annarri eiturnautn. Þeir héldu Kolbeini í þrjár vikur á vitfirringahælinu og dældi í hann svo miklu af róandi að hann stóð á þambi og vissi ekki hvað snöri upp og hvað niður, né heldur hvað hann hét eða hvort hann væri kvæntur eða ekki. Yfirlæknirinn sagði frú Ingveldi að sjúklingnum liði ekki beint illa, honum væri tíðrætt persónurnar Brynjar Vondulykt og Máríu Borgargagn, sem hann fullyrti að væru kynferðislega biluð, en því miður væri hann enn þeirrar skoðunar að hann hefði séð orma og pöddur í kryddbauknum og því ekki um annað að ræða en að halda læknisfræðilegum aðgerðum áfram af fullum krafti.

Þegar Kolbeinn slapp loks af Kleppi hljóp hann beint niður í bæ og þar inn í næstu knæpu og drakk sig á hvolf og hagaði sér mjög óskynsamlega. Meðal annarra óhæfuverka hrækti hann framan í virðulega frú sem sat við borð ásamt eignmanni sínum og var að snæða flamberaða nautalund; hótaði að lúberja framreiðslustúlkuna og sparkaði í afturendann á henni þegar hún átti leið framhjá honum með hlaðinn bakka af ölföngum, sem hún hugðist færa siðuðu fólki sem átti þarna pantað borð. Þá, en fyrr ekki, var Hálfdán Varðstjóri kallaður til, og tókst honum og mönnum hans, að fjarlæga Kolbein Kolbeinsson með harmkvælum og frelsa þar með vertshúsið af frekari tiltektum af hans hálfu.

„Þetta var ansi ógeðsleg sjón“