Ólafur Þorn útnefnir frambjóð

Þó svo þjóðin sé í þann mund að losna við gripinn Guðna Th. af Bessastöðum, er ekki þar með sagt að allt fari að vera eins og það á að vera. Fjarri er það. Nú hefir Ólafi Þorn Harðarsyni tekist með hjá Mogga gamla, á fyrsta degi, að flækja þá hugsjónarýru og skoðanadaufu Katrínu Jakobsdóttur inn í dæmið sem hugsanlegan forsetaframbjóðanda! Þetta er ekkert annað en forhertur dónaskapur af hálfu Ólafs, og sýnir ef til vill best hve langt hann er genginn og þrautpíndur í krataeðlissjúkdómnum. Karl anga stráið. En fyrir utan dónaskapinn og siðleysi prófessorsins þá er það heldur billeg lausn á vandamáli að koma leiðinlegum manni út að leiða leiðinlega konupísl inn í staðinn.

En þar með er ekki öll sagan sögð, því ekki er nóg með að Ó. Þorn hafi tilnefnt leiðinlega og óvinsæla Katrínu til forsetaframboðs, heldur berast jafnframt fregnir af því að einhverjir óvitar séu í óðaönn að skora á furðuverkið Lilju Alfredós að fara í framboð. Hvernig í fjáranum stendur eiginlega á því að fullorðið fólk skuli sjá einna helst finna sér forsetaframbjóðendur við hæfi innan óhemju óvinsællar og sóðalegrar ríkisstjórnar? Svarið hlýtur að vera fólgið í þeirri nöturlegu staðreynd að lágkúran og andleysið hefir tekið allt yfir, og það sem verra er: þjóðin á sér augrar undankomu auðið.

Svo eiga dólgasjálfstæðismennirnir eftir að stíga fram og kynna Guffa bílasala og Hannes Hólmstein sem sína frambjóðendur til forseta; og dólgarnir Sigmundur Davíð og frú Sæland draga Írafellsmóra fram sem sinn þjóðlega mann á stól forseta. Eflaust munu einhverjir auðnuleysingjar skora á Agnesi bysskubb að fara í forsetaframboð fyrst búið er að reka hana frá bysskubbsembættinu. Við þessu öllu er svo sem ekkert að gera, ja, nema að skríða undir sæng eins og blauður rakki. Ekki er raunhæft að andlaus yfirborðþjóð fari að dunda sér við byltingarstarfsemi og uppreisnarhjal. Nei nei. En. Niður með Þornið, Tháið, Bessastaði og Hrunelítuna.

  

Hefði helst áhrif ef Katrín færi í forsetaframboð