Grunur leikur á að meðhjálparinn og sóknarnefndarformaðurinn hafi verið umskornir

Sterkur grunur hefir lengi lengi leikið á að síra Baldvin hafi látið umskera bæði meðhjálpara sinn og sóknarnefndarformann. Áður en til tíðinda dró, hafði kvisast að síra Baldvin hefði haft í hótunum við meðhjálparann ef hann hundskaðist ekki til að láta klippa bölvaða forhúðina framan af leyndarlimstotunni á sér. Það næsta sem gerðist var að meðhjálparinn og sóknarnefndarformaðurinn gjörðust veiklaðir á sama tíma, gengu um götur í keng, voru áberandi fölir og með óútskýrðan handskjálfta. Voru þessi sjúkdómseinkenni rakin til leynilegrar umskorningar þeirra félaga, og þókti mörgum andstyggð þó svo sannanir væru ekki til staðar.

Á sýnódus færði bysskubb umskurðarorðróminn í tal við síra Baldvin. Síra Baldvin yggldi sig og kvaðst ekki svara slefburði, hvort heldur hann væri borinn fram af bysskubbi eða Gróu á Leiti. Þar með var því máli lokið af hálfu yfirstjórnar kirkjunnar. Kérlíngar lögðu sig í framkróka við að veiða hið sanna upp úr eiginkonum meðhjálparans og safnaðarnefndaformannsins, en varð lítið ágengt, þar eð eiginkonurnar brustu einlægt í grát þegar þegar þetta dularfulla mál barst í tal.

Svo barst síra Baldvini til eyrna, að karlskrjóður einn í plássinu, það var víst skólastjórinn, hefði fullyrt frammi fyrir fjölda manns, að síra Baldvin hefði neytt meðhjálparann og sóknarnefndarformanninn til að láta umskera sig ella verða bannfærðir og útskúfað úr mannlegu samfélagi. Að sjálfsögðu fór þetta tal skólameistarans illa í síra Baldvin svo hann afréð að veita manninum ráðningu sem ætti að duga. Því keyrði síra Baldvin krepptan hramm sinn ofan í hausinn á skólastjóranum er þeir mættust á götu. Síðan hefir sólastjórinn verið enn einkennilegra en hann var áður og þókti þó mörgum nóg um ruglið og bullið í þeim manni áður en hann þáði refsinguna að sóknarprestinum.

Lögreglan rannsakar umskurð á Akureyri