,,Slysaskot í Palestínu" - enn og aftur

Nema hvað? Auðvitað var það slysakot. Um annað er ekki að ræða hjá mannvininum, mig langar til að segja mannkynsfrelsaranum, Benjímín Nethanyahu. En það þarf auðvitað sérstakan sálarþroska og andlegan styrk til að sprengja og brenna konur og börn á flótta í tætlur - þann styrk hefir hr. Netahanyahu og hans bræður. Ekki er verra að margir Íslendingar, sumir ósköp voldugir, halda með Nethanyahu og Ísrael í endalausri viðleitni þeirra í að útrýma því vonda villufólki, Palestínumönnum, Hamösum, konum og börnum.

Að hr. Nethanyahu sé með fulla fimm, eins og það er kallað, er heldur vafasamt og raunar með öllu útilokað. Það verður að segjast alveg eins og er, að það að skjóta, sprengja og brenna konur og börn er kaldranalegt sport og sannast sagna andstyggilegt. Og að vera landræningi þar að auki, gerir það að verkum að við liggur að maður fái óbeit á kallrassgatinu hr. Nethanyahu og hans hyski. 

Skáldið Kristján frá Djúpalæk varð eitt sinn fyrir ljóðrænum innblæstri út frá verkum fyrirrennara hr. Nethanyahus - kannski var Nethanyahu þá þegar mættur á svæðið og tekinn til starfa. Ljóð Kristjáns á afskaplega vel við í dag, rétt eins og þegar skáldið orkti það á sínum tíma:

,,Eins og hnífur hjartað skar það,
hjarta mitt, ó, systir mín,
fyrirgefðu, fyrirgefðu,
anginn litli, anginn minn.
Ég ætlaði að skjóta hann pabba þinn".

„Hörmulegt slys“