Frú Ingveldur verður kærð fyrir kynbundið ofbeldi

Undir morgun dró til tíðinda á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar og skömmu síðar kom sjúkrabifreið sem sókti húsbóndann og ók honum undir ljósum og sírenublæstri beint á Landspítalann, þar sem hann gekkst þegar í stað undir aðgerð. Þarna var augljóslega um gróft heimilisofbeldi að ræða, sem varð til upp úr því að Kolbeinn, framsóknarmaður og skrifstofustjóri, talaði óvarlega um sigurvegara forsetakosninganna, en eiginkona hans, frú Ingveldur, er einarður stuðningsmaður frú Höllu Tómmassardóttur og sálufélagi. (Til glöggvunar skal þess getið að Halla þessi er dóttir Tómmassar Jónssonar, sem í eina tíð varð að kjallaraíbúð í Hlíðunum.)

Á Landspítalanum kom í ljós, sem menn grunaði, að leyndarlimur hins slasaða var tvíbrotinn, en um tíma var haldið að frú Ingveldur hefði hreinlega slitið liminn af, slíkur var atgangurinn og ofsinn. Ekki tjóaði að handtaka frú Ingveldi við þetta tækifæri fyrir ofbeldisverkið, en hún er sem kunnugt er hamrömm og einstaklega harðhent þegar út í snarpan leik er komið. Þegar Kolbeinn hafði verið í burtu borinn, og lögreglan létt umsátrinu um hús frú Ingveldar, snöri hún sér að Máríu Borgargagni, sem varð sem kunnugt er sjötug á dögunum, og klæddi hana viðstöðulaust úr hvurri spjör að eiginmanni hennar, Indriða Handreði, og Brynjari Vondulykt ásjáandi. En strákar lágu á gægjum á stofuglugg frú Ingveldar og horfðu á aðfarirnar, sem kættu þá verulega.

Þegar læknar höfðu gert að sárum Kolbeins og hann kominn úr bráðri lífshættu, sendu þeir hjúkrunarkonu með hann upp á stofu 21. þar sem honum var haldið sofandi fram eftir degi. Þegar hann rankaði við sér, rétt í þessu, spurði hann fyrst af öllu hvar ,,andskotans kérlíngarnybban" væri, því hann ætlaði sér að leggja fram kæru á það ómenni við fyrsta tækifæði, þar eð ekki væri nóg með að hún væri ofbeldissvín, heldur væri hún fullkomin óvætti, sem ekki ætti að fá að ganga laus í siðaðra manna samfélagi. Hann bætti því við, að ofbeldisverk frú Ingveldar væri kynbundið ofbeldi, byggt á fyrirlitningu á kynfærum karlmanna og því hefði farið sem fór í morgun. 

„Heiður lífs míns“