Eitt annálað kirkjurán sem við munum öll eftir

Jú, vissulega munum við eftir því þegar Brynjar Vondalykt framdi voðalegt kirkjurán og allir héldu að nú væri loks komið að því að sá illræmdi náungi færi í verðskuldaða fangelsisvist. En það var öðru nær, því skömmu eftir kirkjuránið var Vondulyktinni falið að stýra nefnd fyrir dóms- og kirkjumálaráðherra sem átti að kanna spillingu innan Þjóðkirkjunnar. Vissulega braust helvítis ódámurinn hann Brynjar inn í kirkjuna og stal þaðan átta lítrum af messuvíni og kaleiki kirkjunnar  svo hann hafði eitthvað til að drekka úr, því honum óaði við drekka messuvínið beint af stút, en það taldi kirkjuræninginn ósæmilegt athæfi sem ekki sæmdi vígðum drukk.

Brynjar Vondalykt komst óhultur af ránsstað með feng sinn og vóð með góssið beint heim til frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar. Hann áði að vísu á leiðinni á bekk á Austurvelli, hellti sér víni í kaleikinn, blessaði yfir og drakk í botn. Síðan hellti hann aftur á kaleikinn og bauð nokkrum útigangsmönnum er þar voru nálægir að taka blessum Guðs Almáttugs með því að súpa á lífsins vatni. Að svo búnu setti hann tappann á kútinn og stakk kaleiknum í barm sér og skundaði á braut. Það var ekki laust við að gustaði frelsaralega af okkar manni um leið og hann hvarf fyrir hornið á Reykjavíkurapóteki á leið sinn á næsta áfangastað.

En hvað um það, Brynjari Vondulykt var tekið opnum örmum á heimili frú Ingveldar og Kolbeins og þar fór fram dásamleg helgistund, sem lauk ekki fyrr en síðasti dropinn var tæmdur af hinu heilaga víni úr kirkjuráninu. Jújú, kirkjuvörðurinn hringdi um leið í lögregluna þegar hann komst að því að brotist hefði verið inn í musterið og farið þar þjófshöndum um eigur kirkjunnar. Innan nokkurra mínútna var Hálfdán Varðstjóri kominn á vettvang og hafði með sér lögreglunema, telpukorn úr Heimdalli. Þegar Varðstjórinn sá að enn var talsvert eftir að messuvínsbirgðunum lét hann ekki bjóða sér tvisvar annað eins tækifæri og settist þegar að drykkju með telpunni úr Heimdalli. Þegar kirkjuvörðurinn gerði athugasemdir við framgang lögreglunnar í kirkjunni svörðu Hálfdán og telpan honum að bragði með því að leggja hann í járn á hönum og fótum og troða honum síðan inn í einhverja sóðakompu inn af skrúðhúsinu. Þannig fór nú um sjóferð þá.

Innbrot og þjófnaður í kirkju í Vesturbænum