Aðferðir til að efla dáð útbrunninna karla

Óskaplega er dásamlegt að hann Kári hérna okkar Stefánsson sé kominn með einkaþjálfara. Maðurinn er bráðum kominn á níræðisaldur og honum veitir ekki af yfirhalningu og hressilegri endurræsingu. Einkaþjálfarinn ku hafa byrjað prógrammið með Kára með því að gefa honum myndarlegt raflost í afturendann svo hann tókst á loft og var víst með naumindum hægt að ná honum niður aftur. Síðan hófst þessi hefðbundna meðferð með víagra og kóvíðs nítján sprautum. Og árangurinn hefir ekki látið á sér standa: Kári hefir yngst um tæp þrjátíu og fimm ár síðan í vor er hvergi nærri hættur að yngjast.

Frú Ingveldur prófaði eitt sinn rafstraumsaðferðina á Kolbein sinn Kolbeinsson. Það gerði hún einfaldlega með því að útvega sér tveggja metra langa rafmagnssnúru með kló á öðrum endanum en vírana bera á hinum. Svo þegar Kolbeinn var lagstur til hvílu og sofnaður, dró frú Ingveldur hinn elektróníska útbúnað undan koddanum, stakk klónni í samband við rafmagn, en vírana rak hún af fullum ásetningi millum þjóhnappa Kolbeins, sem þeyttist umsvifalaust fram úr rúminu og kastaðist út í vegg. Því næst tók hann til fótanna og hljóp úr húsi og síðan stefnulaust út í buskann.

Þegar Kolbeinn hafði jafnað sig að mestu af rafurlostinu fann hann sér til mikillar ánægju að honum hafði vaxið náttúra svo um munaði. Hann var svo orkumikill að honum þókti nú sem honum væru allir vegir færir á kynórasvæðinu. Því miður slasaði Kolbeinn vesalingurinn sig hastarlega í afturbatanum og lá lengi á eftir og bar sig aumlega. Þar með fjaraði hin nýfengna orka Kolbeins að mestu út, en menn og konur tóku eftir því að hann var orðinn miklu brenglaðri en áður þegar honum var loks sleppt út af spítalanum, og þókti þó ekki á bætandi í þeim efnum hvað varðaði Kolbein Kolbeinsson.   

Kári Stefáns og Eva fóru saman á safn