Norðmenn veitast að helgum manni landa sínum

Að þeir skuli ekki skammast sín fyrir, bölvaður Norsarinn, að hafa í hyggju að kæra einn sinn besta mann, einn saklausan milljarðamæring sem ekki veit aura sinna tal, fyrir að hafa undir höndum þýfi! Þeir brigsla honum um hylmingu, brot á lögum um menningarminjar og sölu á þjófstolinni gullmynnt, sem hann hefur vísast fundið óvart á lóðinni heima hjá sér þegar hann var að grafa þar fyrir trjábeði. Já, það er ekki á bölvaðan Norsarann logið, þetta er skepna.

Trond Mohn, sem heitir á nýlensku Þrándur Money, hefir sem kunnugt er aldrei mátt vamm sitt vita og það er ekki honum að kenna að hann vilji koma því sem hann finnur heima hjá sér í verð. Það getur hver séð sjálfann sig með það. Við Íslendingar höfum svo sem aldrei átt gullmynt í jörðu, okkar gullmynt hefir verið úti á sjó, ekki hvað síst á hafsbotni; þá gullmynt hafa fáeinir greifar kastað eign sinni á og selja hana baki brotnu erlendis, jafnvel á uppboði þegar það hentar, og leggja sínar gullmyntir að svo búnu ínn á Tortólu, Kýpur, og Guð má vita hvar.

Ég held að Norsarar verði að sjá í gegnum fingur við Þránd Money, svo sem vér og sjáum í gegnum fingur við okkar greifa og baróna. Og af því við eigum svo fjarska góðan og gegnan utanríkisráðherra, þá ættu Bjarniben og Mumu frá Brúarlandi að senda utanríkisráðherra með bænaskjal þar sem þess er krafist af þeim sem ráða fyrir Noregi að þeir láti sinn besta mann, Þránd Money í friði. Við búum nú einusinni við kapítalískt þjóðskipulag og hjá okkur eru kapítalistar helgir menn.  

Norskum auðmanni brigslað um sölu á þýfi