Sennilega er hann búinn að vera

Jæja, svo þetta endaði þá svona hjá honum, karlanganum. Það er víst ekkert gamanmál að láta grimma kérlíngum notfæra sér yfirburðastöðu sína og kýla sig óviðbúinn undir bringspalirnar. Enda liggur aumingja karlinn núna froðufellandi í hnút á gólfinu. Ja, hvílík bölvuð fólska í einni valdamikilli konu.

Verst er þó að hinn fallni, Magnús Helgi vararíxsaksóknari, hefir legið óbættur síðan voðaverkið var framið á honum; enginn hefir lagt fram hjálparhönd og öllum virðist fjandans sama þókt maðurinn liggi klukkustundum saman í kvalafullu niðurlægingarástandi. Það er í þokkabót haft fyrir satt að samstarfsfólkið hlægi að þessu og klappi ríxsaksóknaranum á báðar axlir fyrir að hafa sýnt vararíxsaksóknara tilræði, sem er líklegt til að ríða frama hans að fullu. Þarna, í þessu tilfelli, sannast hið fornkveðna, að ,,þegar neyðin er stærst er hjálpin fjærst".

Það er víst bara eitt til bjargar í þessu voðalega máli sem Mángi Helgi vararíxsaksóknari hefir ratað í , sem maður segir eins og blindur kettlingur, en það er það, að frú Hafsteinsson Kjöríss ráðherra til dómsmála, taki til sinna ráða og taki í hnakkadrambið á ríxsaksóknaranum og fari með þá vondu konu í sorptunnuna, en í stað hennar veiti frú Kjöríss Magnúsi Helga uppreist ætu og gjöri hann að ríxsaksóknara. Með því væru tvær flugur dauðrotaðar í einu höggi: ríxsaksóknari settur af og vararíxsaksóknari reistur upp. En svo má vera að Mángi sé alveg búinn að vera og hans bíði ekkert í frama nema ræstingar fyrir skúringafirma föður Bjarnaben. 

Helgi verði leystur frá störfum tímabundið