Smalamennska er mjög hættuleg íþrótt og leiðinleg

Æjá, þær hafa alltaf verið leiðinlegar og hálfhættulegrar þessar smalamennskur. Til dæmis fótbrotnaði Indriði Handreður á kjördag þegar hann var að smala kjósendum á kjörstað fyrir Framsóknarflokkinn. Þegar gamla Framsóknarmaddaman frétti af óförum Indriða varð hún bálill og talaði um ótrúa þjóna og sauðheimska skítaklepra sem ekku sæu armslengd frá sér og önuðu eins og blindar kýr ofan í skurði og fyrir björg. Hún fól sínum bestmann, Kolbeini Kolbeinssyni, að refsa Handreðnum á verðugan hátt fyrir sviksemi hans og skeyta ekkert um fótbrot þess arma djöfuls. Kolbeinn framkvæmdi boð Maddömu sinnar með því að fara beint uupí hjá Máríu Borgargagni og þenja hana á skammarlegan máta að bónda hennar ásjáandi, en um þessar mundir gat Indriði Handreður enga rönd við reist í svona tilfelli sökum yfirnáttúrlegra verkja í fótbrotinu.

Ekki tekur að nefna meinleg örlög Ólafs bónda, þegar fjárhundurinn Snati ýtti honum fyrir björg í smalamennsku; það er orðin helst til slitin leiðindatugga og hætt að vera uppbyggileg. Hitt vað heldur athyglisverðara þegar bræðurnir Reinaldson fundust barðir í hel uppi á fjöllum, en þeir höfðu verið að smala sauðfé í fyrstu göngum það haustið. Verksummerki voru hroðaleg og ljóst a þar hafði draugur eða draugar um vélt og gengið í skrokk á hinum orðlögðu efnispiltum og gengið frá þeim í eitt skipti fyrir öll. Í svaðinu á blóðvellinum mátti greina fótspor eftir ófreskju á stærð við tunnubotn og með fimm klær framaná. Þetta var voðaleg aðkoma og tveir undir menn sem voru meðal hinna fyrst á vettvang gengu af vitinu og hafa verið geymdir í búri að Kleppi síðan.

Þá er ekki úr vegi að nefna hinna alræmdu gangna í Innri-Fjallkonuhreppi árið 1936. Þá voru tuttugu og átta manns sendir á fjall og enginn þeirra skilaði sér lífs til baka. Það var nú meiri andskotans útreiðin. En það einkennilegasta við þær ófarir allar var sú staðreynda að banamein smalamannanna allra var ofdrykkja á áfengi. Þeir höfðu aldrei komist lengra en í gangnaskálann, þá allir orðnir ofurölvi, og héldu áfram drykkjunni og bættust þá bæði tréspíritus og glussaolía við aðrar áfengistegundir sem mennirnir innbyrtu þann dag. Þegar enginn skilaði sér af fjalli á tilsettum tíma var farið að gá að smölunum og fundust þeir þá dauðir hirst og her um móana kringum smalaskálann, sumir hverjir í vægast sagt undarlegri og krítískri stöðu hvað líkams- og klæðaburð snerti. Þóktust glöggskyggnustu kunnáttumenn ekki þurfa að velkjast í vafa um að komið hefði upp bráðakynvilla í gangnamannahópnum, sem gengið hefði, ásamt áfenginu og glussanum, af mönnunum dauðum á nokkrum klukkustundum. Já, vinir mínir, þannig fór það og blessuð sé minning gangnamannanna í Innri-Fjallkonuhreppi árið 1936.

Sóttu slasaðan smala