Geðslegur broddur atarna. En við skulum samt muna vel eftir auðvaldssvíninu og alþýðumanninum með rauðu málninguna

Það var þó broddur fylkingar atarna og svo gátu þessar dömur ekki setið á sér að hafa Bjarnaben fyrir skrautfjöður í stélinu. En fyrst og fremst ber þó þessi broddur yfirstéttarinnar í landinu vitni þess að hér ræður guðinn Mammón ríkjum. Peningaóð kaupsýslukerling, efrimillistéttarfémínísti með prestakraga og alræmdur fjárglæframaður stórauðvaldsstéttarinnar mynda hið hlálega tríó broddsins á valdstjórninni. Ég vona bara að það verði margir mótmælendur á Austurvelli í dag og að þeir taki toppfígúrurnar sem eru að setja Alþingi auðvaldsins á Íslandi sér til handargagns, fari með þær að Tjörninni og veiti þeim gott skírnarbað þar í andaskítsgrugginu og sendi svo þessi bölvuð endemi til síns heima. Að svo búnu ætti alþýðan að taka öll völd þjóðfélagsins til sín, setja á laggirnar byltingarráð og reka Sjálfstæðisflokkinn á fjöll.

En því miður vantar oss allan manndóm til að taka eftirminnilega í hnakkadrambið á andskotum vorum og kvölurum. Það er því lítil hætta á að mótmælendur á Austurvelli þekki sinn vitjunartíma og kaffæri ríkisstjórnina, forsetafyrirbærið og byskubbsnefnuna dulíð í Reykjavíkur tjörn og sjái til að það fólk gangi hundblautt og andaskítugt heim til sín í kuldanepjunni. Og taka síðan völdin. Völdin eru nefnilega innan seilingar; alþýðau þarf aðeins að rétta út hnefann þá er auðvaldið fallið. En alþýðunni, verkalýðsstéttinni, ætlar seint að skilja aflið sem býr í samtakamætti hennar - en auðvaldið hefir ekki roð við við slíku afli, sé því beitt. Það þarf óskiljanlegt, næstum yfirnáttúrlegt, geðleysi og umburðarlyndi til að þola auðvaldssvínaríið til eilífðarnóns, það skuluð þér og þínir muna.

Vér munum enn eftir auðvaldssvíninu sem fékk bláfátækan mann til sín í heimsókn í Hruninu. Þessi bláfátæki maður, sem hafði rauða málningu með sér í fjögurra lítra dós, hafði tapað öll því litla sem hann átti, að meðtalinni eiginkonu og börnum, vegna aðfara trylltra nýfrjálshyggjubesefa auðvaldsins. Og nú var hann kominn til að heiðra auðvaldssvínið með því að mála hjá honum útidyrnar, eitthvað af húsveggnum, eldhúsgluggann og stéttina með slitsterku rauðu skipalakki. Um leið og alþýðumaðurinn hófst handa við málningarvinnuna lagðist auðvaldssvínið á gólfið í forstofunni og hágrét; hann grénjaði og grénjaði af sturlaðri hræðslu, því að hann hélt að málarinn við útidyrahurðina mundi innan stunda koma inn með glóandi tengur og klípa hann víðsvegar um líkamann og ljúka svo ofbeldisverinu með því að troða tangarskrattanum, þrjúhundruð gráðu heitum, upp í rassinn á honum. Og þarna lá svínið á forstofugólfinu og grénjaði þar til alþýðumaðurinn með málninguna var farinn leiðar sinnar. Þá stóð auðvaldssvínið upp og setti upp sparibrosið og hélt áfram að telja saman þýfið sem honum hafði tekist að hafa af alþýðumanninum og stéttarbræðrum hans.

Halla og Guðrún í broddi fylkingar