Þeir sem leiða leiðindi og rugl á svokölluðum ,,vinstri" væng

Þessi pistill fjallar reyndar ekki um framboðsskrum ísfirsk lukkuriddara af kvenkyni, sem telur þjóðin hafi eitthvað gott af því að fá hana á þing fyrir þann kámuga og illalyktandi flokk sem gengur undir heitinu Samfylking og þykist vera jafnaðareitthvað. Það eru fleiri sem hafa farið skítugum lúkum um flokka, sem í daglegu tali eru kallaðir ,,vinstriflokkar", en einn þeirra er sá frækni Gunnarsmári og hans klíka.

Það er sérkennileg staða sem þeir sem hafa reynt að telja fólki trú um að Gunnarsmári sé sósíalisti, eru búnir að koma sér í. Hið sótsvarta íhald og stofnandi flokksins sem hafði um skeið það helst á stefnuskrá sinni að vinna að því að Ísland gengi Norðmönnum á vald og gerðist fylki í Noregi, er auðvitað enginn sósíalisti, - ekki fremur en Pétur Þríhross sem kvaðst á góðri stundu vera það sem kallað er á erlendum málum sosialist.

Þegar fyrirbærið ,,Sósíalistaflokkur Íslands" er skoðað kemur fljótlega í ljós auvirðilegt spillingardæmi þar sem atvinnulaus lukkuriddari úr DV-umhverfi íslenskrar fjölmiðlunar, maður sem allir fjölmiðlar höfðu gefist upp á og vildu og vilja ekki fyrir nokkurn mun sjá í sínum híbýlum, tókst með hugviti sínu og bíræfni að plata hóp af trúgjörnu og einföldu fólki upp úr skónum og fá það til í að stofna með sér stjórnmálaflokk. Hinir einföldu og trúgjörnu héldu sumir hverjir að þeir væru að fara að taka þátt í merkilegum þjóðþrifum, hugsjónum, og jafnvel þjóðfélagsbyltingu. En höfuðpaurinn sjálfur, sem aldrei hefur verið gefinn fyrir annað en þrengstu eiginhagsmuni sjálfs sín, hafði auðvitað ekkert hugjónabasl og þjóðþrifnað á sínum óskalista, hvað þá þjóðfélagsbyltingu, hann leiddi hina trúgjörnu einfeldninga sína beint út í stofnun ,,sósíalistaflokks" til að gera út á ríkissjóð, sem honum hefur tekist gera með miklum ágætum.

Nú er Gunnarsmári kominn með fína atvinnu við fjölmiðlun, og aurarnir streyma fyrirhafnarlaust eins og lygn bergvatnsá á sumardegi frá ríkinu til Sósíalistaflokksins og þaðan gegnum ,,Vorstjörnuna", og yfir landamærin yfir í ,,Alþýðufélagið" og þaðan til Samstöðvarinnar og um leið þráðbeint ofan í rassvasann á hinum hugumstóra fjölmiðlamanni, flokksútgerðarmanni, atvinnurekanda, lukkuriddara og sótsvarta íhaldi.

Fyrir síðustu alþingiskosningar setti Gunnarsmári upp sérlega spennandi og frábært leikrit fyrir söfnuð sinn, taldi því trú um að það væri að fara að bjóða fram og ráða hverjir skipuðu framboðslista sosiflokks Gunnarsmára. Á ákveðnu augnabliki tók höfuðpaurinn fram fyrir hendurnar á uppstillingarnefndinni, sem var slembivalin með vísindalegum hætti, og dró upp úr rassvasa sínum fullskipaða framboðslista að eigin vali og sendi þá rakleitt út í kjördæmin. Listinn sem hann sendi á kjósendur Norðvesturkjördæmis var til dæmis þannig, að þegar gamall og reyndur áhugamaður um pólitík sá listann varð honum að orði að þessi listi væri greinilega sérhannaður til þess að enginn mundi kjósa hann, og aðrir framboðslistar úr rassbókhaldi Smárans voru eftir því.

Og sama leikinn er verið að leika núna: Kjörstjórn kosin, uppstillinganefnd skipuð, en á síðustu stundu eru hinir einföldu og trúgjörnu látnir samþykkja að svipta öllum tilfæringum í burtu og láta það heita að Sanna Magdalena muni ásamt með óskilgreindum ,,ráðgjöfum" sjá um framboðin; að því búnu dregur sosialistarekandinn, Gunnarsmári, framboðslistana upp úr rassavasanum, eins og læknir lyfseðil, að skipar hinum lítilsigldu að samþykkja sitt fólk. Gunnarismára er nefnilega fjandans sama hvort Sósíalistaflokkurinn fær engan þingmann kjörinn eða einn eða tvo, bara ef hann nær lágmarkinu til að fá styrinn frá ríkinu, en sá styrkur er að sjálfsögðu enginn hégómi með aumlegum fátæktarbrag yfir sér. Og nytsömu sakleysingjarnir halda áfram að vera í pönkaraleik á Hlemmi.

Bæjarstjóri Ísafjarðar vill leiða listann