Hvað ætli Sanna hafi nú að segja?

Hvað ætli Sanna hafi nú að segja hinum ofurhægrisinnuðu nýfrjálshyggjuguttum í Hádegismóum í dag? Það kann að verða eitthvað fróðlegt, þó ég sé nú hóflega bjartsýnn á það. Eflaust getur hún hún sagt Stefáni Einari sögur af því hve Gunnarsmári sé famúrskarandi klár og mikill sosialist og af hve mikilli list hann hefur hantérað einfalda sakleysingja sem gengu í fávísi sinni til liðs við þann kauða. Það er ekki á allra færi að finna út að hægt væri að vinna bug á eigin atvinnuleysi og útskúfun allra fjölmiðla á sér, að stofna til sosialistaflokks, sanka að sér dálitlum hóp af búrtíkum og kjánakálfum úr pönkaraleiknum á Hlemmi og fáeinum öðrum númerum úr 101 og bjóða fram til Alþingis, og sjá: péníngarnir fóru að streyma inn í sosiflokkinn og hann plataði þá einföldu og trúgjörnu til að láta að minnsta kosti helminginn af því ríkisfé í fjölmiðil, Samstöðina. 
Þá væri upplagt fyrir sönnu að segja frá fræknleik hennar og Smárans í að byggja upp sósíalískan stjórnmálaflokk með innantómum ekkisósíalistum, krataeðlispersónum og reynslulausum fúskurum af tegund lukkuriddara. Það er nú ekki lítið afrek. Fylgið er á bilinu 3,5-4,5% þrátt fyrir sjö ára basl, ríkispénínga í tugmilljonum og heila Samstöð, sem hefir reyndar ekki unnið neitt fyrir Sósíalistaflokkinn en þeim mun meir fyrir Samfylkinguna og Viðreisn og þrengstu óskir og ímyndaða hagsmuni 101 menningarinnar.

Eflaust mun Sanna reyna að gera út á hreinmeyjarástand Sósíalistaflokksins, að hann hafi aldrei átt fulltrúa á Alþingi eða í ríkisstjórn, aðeins átt gleymda fulltrúa í minnihluta borgarstjórnar Reykjavíkur. Á móti kemur að Sósíalistaflokkurinn er frámunalega illa hannað fyrirbæri, þar sem grunnhyggni, óskhyggja og hrein og bein vitleysa ráða ríkjum, hugsjónir á reiki í einu graut, ef þær eru þá einhverjar, og að auki er hann með þennan líka skaðræðis bleika fíl í stofunni hjá sér, sem búrtíkurnar, dólgafémínístarnir, pönkaraleikararnir af Hlemmi og óbreyttir sakleysingjar flokksins þora aldrei að nefna og þykjast ekki sjá. Að endingu segir Sanna Stefáni Einari frá einstakri snilld sinni í uppstillingar- og kosninganefnd Gunnarssmára og AmríkuVidda og hvernig það atvikaðist að henni var falið að skipa fólk í þrjú efstu sæti allra framboðslistanna með aðstoð ótilgreindra ráðgjafa. 

Lukkudýrin löng og mjó
leita svöng til byggða;
þau eru ávísun að íllsku og tjóni.
Illa mun ganga enn um hríð
að efla sósíalisma á Fróni.
 

Sanna mætir í leiðtogaspjall í Spursmálum