Álfabakkamúrinn á eftir að reynast fólki vel; þökk sé Degi og Holu-Hjalli

Mikið djöfull var nú vel til fundið hjá Degi og Holu-Hjalli að láta viðgangast að braskarar byggðu upp þennan líka heljar skemmtilega virkisvegg við Álfabakkann í Breiðholti. Þessi mikli múr á sannarlega eftir að reynast fólki og fénaði óborganlegt þarfaþing, verja það fyrir veðrum og vindum og grófri sólarsterkju sem fer illa með augun og sjónina. Og þókt einhverjir geðvondir íbúar handan götunnar segist missa það sem þeir kalla ,,útsýni" hlustar enginn vitborinn maður á þessháttar marklaust hjal, enda er veggurinn góði fullgott útsýni fyrir þessa fýlupíka sem ekkert gott kunna að meta. Vér vitum ekki annað en múrinn sé útsýni og ágætur til að glápa á á sumarkveldum.

Svo er sagt að Dagur og vinur hans, Holu-Hjallur, séu margbúnir að grénja úr sér augun af gleði yfir rassaköstum og bölbænum þeirra sem þykjast vera á móti veggnum við Álfabakka, því þeir vita sem er, að þetta lið er bara að þykjast og er hjartanlega sama um hvað rolurnar í Búsetablokkinni hafa fyrir glyrnunum þegar þær glápa út um gluggana hjá sér. Og vér hin, sem höfum orð á oss fyrir að vera vönd að virðingu vorri, veltumst um af fölskvalausri Þórðargleði í hvert sinn sem við heyrum minnst að Álfabakkamúrinn í fjölmiðlum og þökkum innilega fyrir skemmtunina.

Og varla eru gleðipinnarnir spaugsömu, Dagur og Holukarlinn, dauðir úr öllum æðum og af baki dottnir í gamanmálum höfuðborgarinnar. Nú er Dagurinn til dæmis á leið inn á þing og kannski í ráðherrastól, þar sem hann gapa fyrir okkur og slummsast eins og fulli kallinn á Hlemmi í gamla daga, en Holu-Hjallur tekur vissulega við Borgar-Samfylkingunni og mun leiða hana til stórsigurs í næstu borgarstjórnarkosningum, ásamt með griðkonunum sínum, þeim Dóru Björtu og Alexandríu í snjóskaflinum.

Framkvæmdir hófust á undan leyfinu