Hún elskar hann en hann elskar hana að meðaltali frekar lítið

Varla má minna vera af hálfu hægrisinnaða lýðskrumarans, frú Sælands, en að faðma, knúsa og kyssa Bjarnaben undir drep fyrir að hafa leitt hinn skipulagða pólitíska og margskipta arm hægrisins um árabil með firna góðum árangri fyrir últrahægrisjúka söfnuðinn á Íslandi. Sjálf tilheyrir frú Sæland últrahægrisjúka söfnuðinum, en innan hans hefir hún lagt sértaka áherslu á lýðskrum og þykjast bera ógurlega umhyggju fyrir fátæklingum allra handa. Þetta er þekkt aðferð hjá poppúlískum extralýðskrumurum til að kjafta sig inn á kjósendur með hægrihræsni og sneisafullan bakpoka af útlendingaandúð undir pilsunum. 

Og varla þarf að tvítóla um það, að Bjarniben, sá örlagasjarmur sem hann er, hefir fengið fullkomlega í hnén við núning og ástaratlot frú Sæland með tilheyrandi úrlausn helgustu hvata mannskepnunnar. Og algjörlega steinblind á eigin stöðu og flokks síns og sturluð af hégóma og snobbi tók frú Sæland svo við lyklunum úr klónum á Bjarnaben, án allra grunsemda um að hún hafi verið hlunnfarin og gerð hlægileg við ríkisstjórnarkaupmálann af Thorgerði Katrínu og hennar braskaragengi, sem allt tilheyrir últrahægrisjúka söfnuðinum. Það var vægast sagt átakanlegt að berja augum blaðaljósmyndina hvar frú Sæland stóð hin gleiðasta, skælbrosandi út að eyrum, en á hvor hönd hennar stóðu Kristrún og Torgerður á horfðu á hana með óduldu hæðnisbrosi.

En innilegum fundi Bjarnaben og frú Sæland (sumir segja fullinnilegum) lauk svo með lyklaafhendingu og djúpstæðum og sæluríkum ástarkossi sem stóð yfir í fullar fimm mínútur, með viðeigandi andköfum og smjatti. Og loks þegar Bjarniben var horfinn af vettvangi hóf frú Sæland upp raust sína og sögn eftirfarandi númer í skærri falsettu, sem Gibbagibb-bræður hefðu verið fullsæmdir af:

I love you
and you love me,
and we sing together hopp og hí.
So when I again, ég aftur að þér ég sný,
there will be jumping and fyllerí. 

„Hjartans þakkir aftur Bjarni, ég vil fá knús“