Á meðan bysskubbi svelgdist á í stólnum söng síra Baldvin hverja hámessuna á fætur annarri

Frá klukkan sex í gærkveldi hefir síra Baldvin sungið fjórar stórar hátíðarmessur í höfuðmusteri sínu og tvær í annexíunum, þrátt fyrir að úti hafi geisað samfellt fárviðri með enn gríðarlegri hryðjum inn á milli. Mikið fjölmenni hefir verið í öllum þessum messum og sóknarpresturinn, síra Baldvin, farið á kostum í skörunglegum ræðubrögðum og allri messugjörð. Á meðan á athöfn stóð í annarri annexíunni fauk þakið af fjárhúsunum í Bæli og stóðu ærnar, sem og hrútarnir, eftir berrössuð, ef svo má segja, í þessum voðalega veðurham. Að guðsþjónustu lokinni vóð síra Baldvin sjálfur í að bjarga sauðfénu með því að reka það allt inn í fjós á Stórumelum, kúnum þar til stórkostlegrar skelfingar.

Í morgun notaði svo síra Baldvin tækifærið er hann flutti sóknarbörnum sínum hátíðarmessu og veittist að þjóðkirkjunni, prestlingum hennar og bysskubbsnefnu, sem hann kallar svo. Sagði hann þjóðkirkjuna vera orðna hundheiðna fémínístastofnun handa fábjánum, prestana villuráfandi sauðskepnur og bysskubbinn gjörsamlega trúlausa vofu í bysskubbskufli. Við þessi snöfurmannlegu ummæli síra Baldvins stóðu sóknarbörn hans upp og klöppuðu ákaflega fyrir mælskulist hans og trúarhita, en klerkur svaraði fyrir sig með því að hefja upp raust sína og syngja söfnuðinum pater noster á latínu með nýju lagi sem hann samdi um leið á þessari helgu stund.

Á meðan messugjörð síra Baldvins stóð klöngraðist bysskubbinn yfir Íslandi upp í stólinn í Dómkirkjunni og japlaði á hinu fémíníska kapítalistaguðspjalli milli þess að svelgjast á og súpa hveljur af messuvíninu, sem var óvenju sterkt og bragðvont í dag. Að öðru leyti var hátíðarprédíkun bysskubbs bragðlaus, tíðindalaus, kraftlaus og allslaus meðan prédíkun síra Baldvins ljómaði af andagift og sannri guðstrú og færði bjarta gleði í döpur hjörtu. Sitthvað hafast klerkar og bysskubbar að. 

Biskup: Guðleysi er ekki hlutleysi