Fáránlegur ferill hennar hefir tekið á sig draugslega mynd óhugnaðar

Það má Thorgerður Katrín eiga, að hún hefir ekki gripsvit á nokkru því sem við kemur poletik. Og dómgreindin er slík, bæði hjá henni og auðvaldssjúku braskaraliðinu í svokallaðri Viðreisn, eftir að hún kom aftur inn í poletikina eftir Hrunið og 7 hægri hroðann í einkabíssnessnum, að hún varð bæði flokksformaður og ráðherra hjá þessum fáránlega Viðreisnarbræðingi, þrátt fyrir að hafa beðið sannarlega poletiskt afhroð eftir að hafa tekið þátt í dæmalausri nýfrjálshyggjuárás á samfélagið með sínum líkum. Þetta athæfi Thorgerðar sem jafnast vissulega á við að hrapa fyrir tírætt bjarg og fara í klessu í urðinni þar undir. Það er því ekki undarlegt þókt margir líti á annarlega afturkomu Thorgerðar Katrínar í poletíkina sem furðulegan og hvimleiðan draugagang á Alþingi og í stjórnarráðinu.

En þókt ferill Thorgerðar í poletikinn sé allt í senn draugslegur, fáránlegur og út úr kýrrassi, þá kemur stöku manni á óvart hvað kérlíng hefir reynst herská og stríðsóð á ráðherrastóli og virðist hvurgi kunna betur við sig en innan um stríðsæsingamenn og konur, sem hún ugglaust hvetur mjög til dáða í að standa sig á vígvellinum. Og enginn þarf að efast um heilagan vilja Thorgerðar að gjöra sitt besta (eða versta) í að troða Íslendingum, þessari saklausu þjóð, eins og höfuðveikum innlimunargemlingum niður í auðvaldsdíki ESB - líklega til að drekkja þeim þar eins og blindum kettlingum.

Það er bara að Thorgerður Katrín fari ekki að lifa sig svo sterkt inn í hernaðarhyggju og móral gömlu nýlenduveldanna í Evrópu að hún trompist fram úr hófi og hafi að mæta í hertygjum í vinnuna í ráðuneytinu og á ríkisstjórnarfundi. Sjáið þið kérlíngu ekki fyrir ukkur vaða í herklæðum krossfarariddara út úr ráðherrabifreiðinni fyrir framan Alþingishúsið að morgni dags og þjóta eins og byssubrennda inn á löggjafaþingið með atgeir á lofti, skjöld á bakinu og skarexi í hinni höndinni, þess albúna að brytja fjendaliðið í þinginu niður eins og hænsni? Jú, ég veit þið sjáið það fyrir ykkur, enda væri það fullkomin sjón að sjá,  

Alaskafundurinn einungis eitt skref