Varaformaður með brennivínssótt á frjálshyggjuvísu.

Það var lágt að venju risið á Ágústi Ólafi Ágústssyni varaformanni Samfylkingarinnar í fréttatíma ríkissjónvarpsins í kvöld. Þarna var þessi kúnstugi stjórnmálamaður enn einu sinni að tala fyrir sínu hjartans máli, ,,verðlækkum á brennivíni." Að þessu sinni kvað sonarsonur Einars ríka uppúr með, að besta forvörnin í áfengismálum væri, auk þess að stórlækka verðið á dramminu og auka aðgengi, að efla forvarnir!!! Er hægt að komast lengra í tvískinnungi og hræsni? Ekki veit ég ástæðuna fyir því hvers vegna fréttastofa sjónvarps valdi þetta reginkjaftæði til fréttaflutnings ásamt viðhafnarviðtali við hinn sérkennilega sósíaldemókratíska varaformann. Slíkt er umhugsunarefni út af fyrir sig. Það er ekki að efa, að málflutningur í anda brennivínshugsjóna Ágústs Ólafs fellur vel í kramið hjá frjálshyggjukleprum á borð við Hannes Hólmstein Gissurarson og hans líka. Hinsvegar er ég ekki jafn viss um að svona skítapólitík hugnist raunverulegum vinstrimönnum í Samfylkingunni vel.  

Athugasemdir

[Þorkell Sigurjónsson, 29.7.2007 kl. 21:00]

Ég skil ekki alveg samhengið í því, að menn þurfi að vera vinstrimenn til að vera andstæðingar aukinnar neyslu áfengis, sem að sjálfsögðu verður með því að lækka verðið á því,  lækkuðum aldri til kaupa á áfengi, og betra aðgengi með því að færa sölu þess inn í almennar verslanir. Þó að að ég  flokkist sem vinstri maður lengst til vinstri, þá byggir  mín andstaða við áfeng ekki á pólitík, heldur á minni dapurlegu reynslu og glímunni við Bakkus í rúmlega fjörtíu ár. Þess vegna tek ég undir þín orð Jóhannes, að mér hugnaðist ekki það sem Ágúst lét sér um munn fara í hádeginu.

[Jóhannes Ragnarsson, 29.7.2007 kl. 21:14]

Það hefur lengi verið baráttumál hægrimanna á Íslandi að afnema áfengiseinkasölu ríkisins og koma brennivíninu inn í matvöruverslanir og eflaust fleiri verslanir. Fyrir þessu fólki virðist áfengi furst og fremst og eingöngu vera verslunarvara en ekki öflugt og hættulegt fíkniefni. Það mega vinstrimenn eiga, að þeir hafa staðið nokkuð heilshugar vörð um ÁTVR og takmarkað og aðgengi að áfengi.

[Ingibjörg Friðriksdóttir, 29.7.2007 kl. 23:09]

Og ég sem hlakkaði til að koma heim, vera þér ósammála og láta þig svo sannarlega vita af því. 

Ég held að Ríkið sé ekkert betur til þess fallið en ég og þú að höndla með brennivín, en ég mun berjast fyrir því með kjafti og klóm að aðgengi að helvítis brennivíninu verði rýmkað.

Það segir sig sjálft að vandamálið verður stærra ef hægt er að nálgast áfengi í næstu matvörubúð.  Það lýtur sama lögmáli og umferðaslysin verða fleiri, eftir því sem bílarnir verða fleiri á götunum. og einnig ef hámarkshraði er hækkaður.  Þetta hljóta allir skyndamir menn og konur að sjá, og þó ég sé á móti forræðishyggju, þá er frjálræðishyggjan verri.

Jóhannes, ég er sammála þér til hálfs, óska okkur til hamingju með það. 

[Theódór Norðkvist, 30.7.2007 kl. 00:43]

Miðað við útreikninga annarra þjóða á þjóðhagslegri byrði áfengis- og vímuefnaneyslu þá er árlegur kostaður íslendinga á bilinu 30 til 80 milljarðar. Upp í þennan kostnað fer áfengisgjald sem árlega er um 6 milljarðar.

Þetta segir Ari Matthíasson í grein á vefsíðu SÁÁ. Virðisaukaskattur af sölu áfengis er líklega annað eins. Það er því ljóst að opinber gjöld af áfengi dekka aðeins lítinn hluta þess kostnaðar sem þjóðfélagið ber af áfengisbölinu. Þá er ótalið það andlega og tilfinningalega tjón sem ofdrykkjumenn og aðstandendur þeirra þurfa að þola.

Það er einkennilegt að á sama tíma og fjölskyldur og einstaklingar eru að kikna undan okurvöxtum og -verðlagi á matvörum og öðrum nauðsynjavörum, skulu stjórnmálamenn telja það vera forgangsmál að lækka kostnaðinn við að drekka sig fullan. Lýsir það ekki algerri uppgjöf, svipað og þegar Neró spilaði á fiðlu meðan Róm brann?