Gott hjónaband.

Þegar hún lyngdi aftur svínsglyrnunum varð honum órótt, því hann skynjaði ofur vel hvað í vændum var og til hans friðar heyrði. Og þegar hann fann skugga hennar steypast yfir sig, bað hann til Drottins Guðs síns á sama hátt og hinn dauðadæmdi gerir á höggstokknum. Svo reið þetta yfir hann eins og kolgrár brotsjór, og hann skynjaði sig sem viljalaust verkfæri í úthafsfárviðri og byl. Þegar slotaði og hann komst aftur til sjálfs sín, fannst honum hann vera flakaður og fláður, þæfður og mulinn. Útundan sér sá hann svo þetta ofboð liggjandi eins og dauðan hval. Og hann velti sér frammúr og skreið fram í stofu. Með þessu áframhaldi mundi hann varla þurfa að kvíða því að kemba hærurnar - en hann átti ekki undankomu auðið, úr því sem komið var.