Tuttuguogfimm kerta konan.

Tuttugu og fimm kerta konan kallaði á krakkana út um eldhúsgluggann. Út um sama glugg lagði svo ógeðslega stybbu af soðýsu að krakkarnir brettu upp á trýnin og klóruðu sér í atturendunum. Í sömu andrá kom húsbóndinn vagandi af salerninu, fölur á vangann, órakaður, augun rauðþrútin. Á eftir honum næddi pest sem blandaðist saman við soðýsuþefinn. Þegar börnin komu inn, runnu þau öll ínn á klósett og læstu að sér. Elsta stelpan gróf sig á kaf ofan í óhreinataushauginn og kom upp aftur með stóreflis landabruggsflösku í lúkonum. Síðan staupuðu börnin sig vel og vandlega. Að svo búnu sökkti elsta stelpan flöskunni aftur ofan í óhreinataushauginn. Því næst hófst sameiginlegt borðhald allrar fjölskyldunnar þar sem soðýsan var étin upp til agna með kartöflum, hamsatólg og tómatsósu.