Jóhannes Ragnarsson

7.8.2007 | 09:50

Jafnréttismál karla og kvenna á skynsemisgrundvöll, takk.

Merkileg frétt atarna og skýst reyndar, að mínu mati, eins og skrattinn úr sauðarleggnum fram á sjónarsviðið. Ekki það að mér hafi ekki flogið í hug, að upp kynnu að rísa einhver karlréttindasamtök til mótvægis við hina kostulegu fémínístaumræðu sem geysað hefur hin síðari ár og komið hefur mörgum til að velta vöngum og jafnvel skella upp úr á köflum. Satt að segja hefur mér stundum fundist á umræðunni, að karlar og konur væru tvær aðskildar dýrategundir, þó af spendýrastofni. Herskáar fémínístakvinnur, með Atla Gíslason lögmann í eftirdragi, hafa látið að því liggja, að best færi á að úthýsa karlkyninu alfarið úr mannlegu samfélagi þar eð það óþverrakyn hefði með sér leynisamtök, einhverskonar mafíu, sem hefði þann starfa að halda konum niðri á öllum sviðum, ekki síst þegar kæmi að stöðuveitingum sem heyra yfirstéttinni til. Auk þess eru fémínístafrömuðir mjög á því að karlpeningurinn sé til hópa menningarsnauður, ofbeldisfullur, nauðgunargjarn, tillitslaus og sálarlaus. Þá hafa blessaðir fémínítarnir gert sér hægt um vik og sölsað undir sig orðið ,,jafnrétti", þrengt merkingu þess til muna, þannig að í þeirra munni þýðir orðið ,,jafnrétti" aðeins ,,jafnrétti milli kynja" og ekkert umfram það.

Mín bjargfasta skoðun á margumræddri kynjaumræðu er, að hún fari fram á skynsemisgrundvelli þar sem gengið er út frá því, að karlar og konur séu sama dýrategundin og að einstefnupólitík annars kynsins sé kanske ekki jafn þörf og æstir yfirstéttarfémínístar hafa látið í veðri vaka.