Barnadrykkja og vöffluát á Menningarnótt.

Fyrir tveimur árum álpaðist ég í hugsunarleysi niður í miðbæ að kvöldi menningarnætur. Og sem betur fer varð ég aldeilis ekki fyrir vonbrigðum með menninguna sem við blasti í hjarta 101. með gríðarlegt barnafyllirí fremst allra menningaratburða. Þarna var ægileg mannþröng út af einhverju, sem ég hef ekki enn komist að um hvað snérist - kringum sennilega ekki neitt held ég. En nú ætlar hið mikla menningarfólk sem býr í 101 nýlendunni, að auka enn á menningu menningarnætur og bjóða gestum og gangandi inn á heimili sín til kaffidrykkju og vöffluáts. Ég segi fyrir mig, að ég dáist ósjórnlega að alþýðlegheitum, gestristni og hugrekki menningarelítunnar í 101, að opna heimili sín upp á gátt fyrir þeirri tegund fénaðar sem fremstur fór í menningarflokki fyrir tveimur árum og ég sá til, það er að segja, öskublindfullra barna og unglinga. Nú, ég geri ráð fyrir því, að viðkomandi ungmenni séu nú þegar komin í startholurnar fyrir menningarnótt, þess albúin að veifa brennivínsflöskum og bjórdunkum framan í vöfflubakandi menningarvita í Þingholtunum og þar um kring. Það held ég verði nú meiri ,,kósýheitin," eins og talskona menningarnætur kallaði yfirvofandi huggulegheit.

Heimilisleg menningarhátíð