Bannfærði sóknarbarn sitt.

Nótt eina dreymir síra Baldvin, að hann er staddur í saurlifnaðarsamkvæmi miðju. Finnst honum þá sem kona ein, sóknarbarn hans, komi þar til hans og reyni að táldraga hann. Þykir síra Baldvini, að hann sé í þann veginn að láta unda konunni en tekst þó með snarræði að vakna áður en í óefni var komið. Var hann þá allur í svitakófi og eldrauður í framan. Þegar síra Baldvin var að fullu vaknaður og búinn að jafna sig að mestu og hafa yfir fáeinar bænir og sálma, þá hugleiddi hann, ígrundaði og gaumgæfði draum sinn. Komast hann að þeirri niðurstöðu, að honum bæri að líta grannt eftir kvensniptinni, sem svo gróflega hafði misboðið honum í draumi. Fljótlega taldi hann sig komast að því, að konu þessari væri í mörgu áfátt og boðaði hann hana því á skrifstofu sína og las henni pistilinn. Konunni varð hálf-hverft við og ætlaði að fara að brúka sig. Tók þá síra Baldvin konuna á kné sér og flengdi hana vel og vandlega. Sunnudaginn þar næstan á eftir, bannfærði síra Baldvin þessa konu við almenna guðsþjónustu og dáðust sóknarbörnin mjög að sálastyrk hans og áræði. 

Athugasemdir

[Níels A. Ársælsson., 19.8.2007 kl. 22:24]

Góður karl hann síra Baldvin og rétt sýnn með eindæmum.

[Jóhannes Ragnarsson, 19.8.2007 kl. 22:32]

Síra Baldvin er sannkallað snilldarmenni og vel væri ef a.m.k. einn prestur í hverju prestakalli hefði, þó ekki væri nema helmingin af eiginleikum hans. 

[Ingibjörg Friðriksdóttir, 20.8.2007 kl. 10:07]

Órúlega réttsýnn og heiðarlegur.  Ég er að hugsa um að biðja um bannfæringu á manni sem mig dreymdi um daginn, sá var að sökkva þjórsárverum.  En ef mig dreymir einhvern sem vill njóta ásta, þá skal hann blessaður af almættinu.