Formannsþing VG ályktar

Um nýliðna helgi hélt sjálfur Steingrímur J. kjördæmisþing VG í sínu eigin kjördæmi. Vafalaust hefur margt gáfulegt borið á góma á þeirri samkundu, málin rædd og reifuð og allrir viðstaddir verið sammála formanninum í smáu og stóru, jafnvel þó þeim hafi verið það þvert um geð. En agi verður að vera, og húskarlar og kerlingar í kjördæmi foringjans, vita hvað til þeirra friðar heyrir þegar þegar sjálfur foringinn er nær.

Og þó margt gáfulegt væri skarfað á kjördæmisþinginu, lét Steingrímur, og hans fólk, sér ekki muna um, að samþykkja enn gáfulegri þingsályktun, þar sem drepið er á helstu stórmálum samtímans að mati formannsins guðumlíka. Þar fer að sjálfsögðu mest fyrir skyduáherslum VG í Norðausturkjördæmi, sem eru, utanríkis- og öryggismál, umhverfismál og samgöngumál, og svo sem fátt um það að segja enda allt fyrirsjáanlegt og eftir bókinni.

En kjördæmisþing Steingríms lét líka frá sér fara tvo áhersluliði í viðbót, sem eru slíkir hortittir að til hreinnar hörmungar má telja og skítalyktin af þeim eftir því.

Í fyrsta lagi er þarna aldeilis merkur kafli um atvinnumál, upp á rúmlega þrjár línur, sem fjalla um sorglegt brotthvarf embættis veiðimálastjóra frá Akureyri. Hinsvegar ekki einn stafkrókur um mesta mein landsbyggðarinnar, fiskveiðistjórnunarkerfið og allan þann auðvaldsviðbjóð sem því tengist.

Í öðru lagi er það svo niðurlagsversið í ályktunarkveðskap Steingríms og hans heimavarnarliðs, sem á að heita að fjalli um kjaramál og komandi kjarasamninga. Í þessum kynlega lokahnykk ályktunarinnar tekst höfundunum að sneiða svo glæsilega framhjá verkafólki og verkalýðshreyfingu, að hrein unun er að. Í stað verkafólks er eitthvað japplað á, að það þurfi að hækka laun þeirra sem stafa í ummönnunar- og uppeldisgeiranum, svo hægt sé að manna ,,geirann." Og frasinn um að laga kjör þeirra lægst launuðu er þarna á sínum stað, jafn útjaskaður og hann er orðinn og innihaldsrýr að sama skapi.

Það er ekki fyrr en í blálok ályktunarhrinunnar, að eignirnar takast á loft, eins og skrattinn úr sauðarleggnum, og taka til við að jarma hástöfum um ,,kynbundinn launamun", sem þær segja að sé ,,gróft mannréttindabrot" og ,,frelsissvipting kvenna." Ekki efa ég að þessi ósköp sé skoðun yfirstéttarfémínístana, sem eru á góðri leið með að leggja VG endanlega í rúst, enda hefur það fólk engar áhyggjur af launakjörum, mannréttindindum og frelsi verkafólks og sýnir því óbilandi tómlæti í hvívetna.

Frá mínum bæjardyrum séð, hefur VG fyrirgert öllum rétti til að kalla sig vinstrihreyfingu. Nær væri að Steingrímur foringi J. og hans fólk gengi heiðarlega og hreint til verks og færði nafn flokksins nær veruleikanum og léti hann heita eftirleiðis, Fémínístahreyfinguna grænt framboð. Þá færi ekkert á milli mála hvers eðlis fyrirbærið er.

Að sjálfsögðu læt ég hinar stórkostlegu ályktanir kjördæmisþings Steingríms sjálfs, um atvinnu- og kjaramál fylgja með því sjón er sögu ríkari:

 Ályktun um flutning opinberra starfa út á land

Aðalfundur Kjördæmisráðs Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs í Norðausturkjördæmi haldinn 17.11.07 leggst alfarið gegn því að embætti veiðimálastjóra verði flutt frá landsbyggðinni á höfuðborgarsvæðið. Fundurinn mælist til þess að störf á vegum ríkisins verði flutt út á land til að styrkja og viðhalda landinu í byggð.

Ályktun um kjaramál

Aðalfundur Kjördæmisráðs Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs í Norðausturkjördæmi haldinn 17.11.07 lýsir þungum áhyggjum af vaxandi kjaramisrétti í landinu og leggur áherslu á að í komandi kjarasamningum verði krafa um launajöfnuð efst á blaði.  Nauðsynlegt er að hækka skattleysismörk og lægstu laun þannig að þau dugi til framfærslu og tryggja með því um leið að unnt sé að manna m.a. störf í umönnunnar- og uppeldisgeiranum og á fleiri sviðum í velferðarþjónustunni, sem núna líður fyrir manneklu og óheyrilegt álag á þá starfsmenn, sem eftir eru. Hluti af jafnlaunaáherslum í komandi kjarasamningum, sem og markvissum aðgerðum stjórnvalda verður að vera að skora á hólm hinn ólíðandi kynbundna launamun, sem síst er á undanhaldi á Íslandi og felur í sér gróf mannréttindabrot og frelsisskerðingu kvenna.

Athugasemdir

[Jóhannes Ragnarsson, 20.11.2007 kl. 07:39]

Það fer að líða að því að hinir vinstrisinnuðu fari að taka til sinna ráða. Staðreyndin er, að á Íslandi er ekki stafræktur neinn raunverulegur vinstriflokkur og á því verður að ráða bót. Ég á von á, að fólk setjist niður innan skamms til að ræða stöðu vinstripólitíkur á Íslandi og stofnun raunverulegs vinstriflokks. Ég læt þig vita Sveinn, þegar nær dregur.

[Þórdís Bára Hannesdóttir, 20.11.2007 kl. 09:27]

Ef feministar komast að í stjórn og nefndir hækka lægstu launin um leið.  Því vitað er að þar sem konur stjórna eykst hagur kvenna í öllum stéttum. 

[Jóhannes Ragnarsson, 20.11.2007 kl. 12:21]

Ég held að þetta sé því miður rangt hjá þér Þórdís. Sá fémínísmi sem rekinn er á Íslandi er fyrst og síðast yfirstéttarfémínísmi. Ég heyri t.d. aldrei sjálfskipaða talsmenn þessa svokallaða fémínísma minnast einu orði á kjör verkakvenna af neinu tagi, hvað þá raynsluheim slíkra kvenna. Enda hafa konur í verkalýðsstétt fulla skömm á brambolti yfirstéttarfémínísta. Ég veit ekki hvað veldur æpandi tómlæti fémínístana gagnvart verkakonum og verkalýð yfirleitt, en stundum læðist að mér sá grunur, að yfirstéttarfémínístarnir líti niður á verkalýðsstéttina og vilji ekkert af henni vita.