Terrorísk klósettbrussa.

Helvítis ruddakvenmaður held ég þess klósettbrussa í Penisylvaníu í Bandaríkjunum sé. Ekki vildi ég hafa svona kerlingarvarg inni á mínu heimili. Auðvitað er alveg sjálfsagt að loka þessa konu inni í a.m.k. 90 daga fyrir sinn ljóta munnsöfnuð og gribbugang. Ef ég mætti ráða fengi hún 90X90 daga fangelsisvist. Og ekki var kvendið, Dawn Herb, að taka tillit til þess að úti á götu væru sómakær og viðkvæm börn, sem urðu að neyðast til að hlusta á bölvið og ragnið í henni og skaðast af á geði fyrir lífstíð. Fyrir nú utan að salernisskálar eru heilög vé á hverju kristilegu heimili. Einusinni varð ég vitni að óguðlegum svarragangi í svona kerlíngu þegar ég var á gangi um friðsæla götu í Reykjavík á mánudagsmorgni. Svo sá ég þessa konu koma fjúkandi út um stofugluggann. Húsbóndinn, eiginmaður konunar, var nefnilega heima þegar hún rauk upp og batt með skjótum hætti enda á terrorismadjöfulgang eiginkonunnar.

Og nú kemur spurningin: Var þarna um kynbundið ofbeldi að ræða eða ókynbundið? 

Ákærð fyrir að bölva biluðu klósetti

Athugasemdir

[Anna Lilja, 11.12.2007 kl. 14:47]

Æi það er asnalegt að sjá að þú ætlar að reyna að kenna þetta við kynbundið ofbeldi eða hver meiningin var nú eiginlega.

Og annað, ef klósettið þitt stíflaðist og innihald þess svettis yfir þig í gusum, myndirðu taka því með stóískri ró?

 Hvað varðar þinn eigin munnsöfnuð þá held ég að þú kastir nú hnullugum úr glerhúsi. - Sumsé grín? Ég ætla rétt að vona það...

[Jóhannes Ragnarsson, 11.12.2007 kl. 17:43]

Góðan dag Hallgerður. Við hérna fyrir vestan erum á því að íslenskan sé til að tala hana skrifa eins og hún kemur fyrir af skepnunni og gerum engan greinarmun á kynjum í þeim efnum enda eru kynin jafnrétthá hér um slóðir.

Svo ég víki spurningum Önnu Lilju, þá er því til að svara, að mitt klósett myndi aldrei voga sér að stíflast, hvað þá skvetta yfir mig innihaldi sínu. Ef að það gerðist kæmi konan mín með stóru sleggjuna og jafnaði það við jörðu, mér til ódulinnar gleði. Um munnsöfnuðinn og glerhúsið, vil ég taka fram, að ég bý í timburhúsi en ekki glerhúsi svo það eru ekki mörg hundruðin í hættunni. Í munnsöfnuði er ég ákaflega vandur að virðingu minni og segi aldrei styggðaryrði við nokkurn mann og þaðan af síður hefi ég uppi gamanmál og grínaktugt tal.