Þeir migu á embættismann

Ekki minni maður en kóngsböðullinn á Bessastöðum, Sigurður Snorrason, mátti hlíta þeim ósköpum á sinni tíð, að það migu utaní hann allir hundar. Og fyrst kóngsins maður varð að gera sér slíkar trakteringar að góðu þá hlýtur steindautt minnismerki austur við Eystrasalt hafa gott af því að fá ærlega vökvun úr þvagfærum alþýðlegs breta og breytir þá litlu hvort svokölluð frelsissúla í Ríga er 42 metrar að hæð eða 4200 metra.

Svo má geta þess að sannir íslendingar setja sig aldrei úr færi með að míga utaní Stjórnaráðshúsið eða Alþingishúsið, ekki frekar en hundarnir sem töldu það skyldu sína að væta buxurnar á embættismanni danakonúngs hér fyrrum. Þá eru til þeir menn hérlendis sem telja ekki eftir sér að míga með mikilli velþóknun og nautn á samborgara sína.

Læt eg hér með lokið umfjöllun minni um hlandóða íslendinga af manna- og hundakyni og þann ágæta breta sem mé af sannri innlifun á ,,eitt mest metna minnismerki Lettlands." 

Migið á minnismerki