Hestar sem reykja tóbak og kannabis

Óttalegir vesalingar hljóta þessar truntur að vera ef þær hafa fengið reykeitrun af því að anda að sér örlítilli brunalykt. Það vill svo skemmtilega til, að ég á góðan kunningja sem er mikill hestamaður. Þessi kunningi minn hefur í tvo og hálfan áratug vanið sína hesta á að reykja bæði tóbak og kannabis. Og árangurinn hefur ekki látið á sér standa: hross kunningja míns hafa tekið slíkum framförum að undrum sætir, eru jafnvel farin að tala mannamál, fyrir nú utan að hlaupa alla aðra hesta af sér; meira að segja hafa þau stungið eðalhrossið Kraflar von Miðsitju svo hressilega af í kapphlaupi að Kraflar var eins og áttavillt skjaldbaka við hliðina á þeim. Ég er fjandi hræddur um, að lítið yrði úr þeim Kraflari og félögum, ef svo illa vildi til að þeir önduðu að sér reykjarbrækjunni af rústum góðæris Gjeirs Haaarde, Hanezar Holmstone, Davísoddssonar, H. Ásgrímssonar og litlu kratasálanna.  

Hestar fengu reykeitrun

Athugasemdir

[Brjánn Guðjónsson, 7.4.2008 kl. 19:23]

já, hrossabjúgun eru ávallt betri séu þau reykt

[Jóhannes Ragnarsson, 7.4.2008 kl. 19:28]

Segjum tveir Brjánn.

En meðal annarra orða: óreykt hrossabjúgu hljóta að vera megnasta bölvar tað til átu. Fuzzumsvei og ojbara.

[Ingibjörg Friðriksdóttir, 7.4.2008 kl. 19:38]

Sérstaklega Þykkvabæjarhrossabjúgun.

[Jóhannes Ragnarsson, 7.4.2008 kl. 19:55]

Heyrðu nú, Ingibjörg (ekkisólrún), það eru kartöblur sem koma úr Þykkvabænum en ekki hrossabjúgu.

[Árni Gunnarsson, 7.4.2008 kl. 20:32]

Talið gætilega um þessi göfugu dýr börnin góð. Hann Kraflar frá Miðsitju er búinn að geta af sér afkvæmi sem áreiðanlega eru tuga- eða hundruða milljóna virði.

Enda er heiðurskarlinn af mínum stofni- að sjálfsögðu.