Maðurinn sem var uppfullur af djöflum og andskotum

Ekki er ráð nema í tíma sé tekið þegar við liggur að stökkva Pokurnum frá ungbörnum. Sé það ekki gert samviskusamlega, er víst að Kölski kemur einhverjum af sínum óendanlega mörgu púkum fyrir í höfðinu á hinu varnarlausa barni. Ég man eftir manngerpi nokkru sem var svo uppfullur af djöflum og andskotum að til hreinnar hörmungar taldist. Um helgar og aðra hátíðisdaga drakk hann brennivín af stút, barði konu sína og börn sundur og saman, foreldra sína líka og tengdaforeldra. En þrátt fyrir þennan hvimleiða dólgshátt í garð sinna nánust og fleiri, græddist þessum manni linnulaust fé svo aldregi sást til botns í fjáhirslum hans. Það sannaðist semsé áþreifanlega á okkar manni, að Djöfullinn sér um sína og blæs þeim kapp í kinn. 

Stokkið yfir börn á þorpshátíð