Sársaukaspangól brennuvarganna

Fyrir um það bil hálfum öðrum klukkutíma síðan varð ég þeirrar fávísu ánægju aðnjótandi að sjá á sjónvarpsskjánum þegar Bjarni Ben skjögraði eins og skottbrotinn rakki í ræðustól Alþingis. Erindi Bjarna var, að því best verður séð, að leyfa þingheimi og öðrum landslýð að heyra hvað henn getur spangólað hátt. Ekki duldist nokkrum manni andartaksstund að Bjarni getur orðið óhemju skrækur á háu tónunum. Þó verður að segjast eins og er, að það er hálf kaldhæðnislegt, svo ekki sé dýpra tekið í árinni, að hlusta á nýkjörinn foringja brennuvarganna kvarta sárann yfir hve illa gengur að slökkva eldana sem félagar hans í hinum FL-aða brennuvargaflokki kveiktu.

Vart þarf að taka fram, að það varð Steingrími J. létt verk að snúa hinn nýkórónaða íhaldsuxa niður á halanum og kæfa hið óviðeigandi spangól í honum.

Krónan veikst með nýrri stjórn