Það sem hjartanu er kærast

Merkilegt þykir mér að þeir einu, sem fram að þessu hafa bloggað um kallinn sem beit framan af sköndli sínum, skuli vera konur. Ekki veit ég hverju þessi ódæmi sæta, en gamalt máltæki segir, að það sé tungunni tamast sem hjartanu er kærast. Þó má vera að mikill áhugi kvenna á meðferð kallsins í Brooklyn á leyndarlim sínum sé af einhverri áður ókunnri fémínískri rót runnin og það sé ósk þeirra, er þeirri stefnu fylgja, að sem flestir karlmenn fari að dæmi hins óhamingjusama tillabíts.

Beit framan af eigin lim

Athugasemdir

[Marta Gunnarsdóttir, 16.4.2009 kl. 23:23]

Menn hafa líka áhuga, það sést á ummælum við mína færslu og þetta blogg. Ég held samt að menn séu viðkvæmari fyrir fréttinni en konur. Taka líðan mannsins nær sér en við konurnar sem erum frekar á því að hann hafi gert konum greiða með að minnka skaðvaldinn sem hann var með. Þær sleppa kannski við að kynnast honum fyrst hann kann ekki að fara rétt með.

[Jón Steinar Ragnarsson, 17.4.2009 kl. 02:54]

Hann hefur þá ekki hundskast í burtu með skottið á milli lappanna þessi. Ég tek annars ofan fyrir fréttamönnum Mbl, fyrir að birta skilmerkilega kort af  svæðinu þar sem atburðurinn gerðist. Mikil hjálp í því.